Botterblomen statt Rosen              

As lüttje Buttje plück för ’n Geboortsdag vun Moder simple Botterblomen, as een Teppich gliek decken se in Blööhtiet de Wischen wunnerboor geel. Ik versteek denn Struuß achtern Rüüch un hör se hüüt noch hartlich lachen:

„Jung, de sünd avers besünners schöön un Du hest dorvun so bannig veel!“ Se füll Water in eene Vaas un stell se middenmang dat Geschirr op ’n Disch. Ick föhl mi bannig stolt, weer avers jichtenswo doch ok so ’n beten verdattert, wieldat se sik, worüm denn bloots, heemlich Tranen ut de Ogen wisch. Un denn smuuster se: „Wo schöön Dien Blomen sünd, de kommt as Kontrast neven blau’n Fleder, un sünd so schöön antosehn, dat möten nich jümmers eddel Rosen sien.

Diene wunnerbore Struuß vun uns Wisch is mi ok würklich veel, veel lever, wieldat Du an mien Boortsdag dacht hest un dat find ik so bannig schöön!“ 

To gau vergüngen uns Kinnertieden, - wi pliern nu mehr na lütte Deerns, dortomaal harrn se noch Zöpp, Spangen un bontebunte Sliepen in ’t Hoor. In Preesters Goorn klau ik för eene Deern blau’n Geboortsdagsfleder. „De is avers schöön“, grien se, „un een Twieg mit witte Blöten sogoor!“

Denn legg se denn Struuß in ’t Gras, wisch sik amüseert Lachtranen ut Oog. Un ick? - Kreeg nich maal ’n Söten un dach nagraad: „So süht also Dank ut! Simple Botterblomen weer’n dor woll ok genoog. - Se smuuster se amüseert:

„Dien Fleder is je ganz schöön, weest Du, ick mag avers levers roote Rosen, naja, - nootfalls könnt dat ja ok maal annere Blomen, to ’n Bispill Nelken sien. Weer avers liekes ganz nüüdlich von Di“, un denn güng se un lööt mi susen! Harr ick man bloots poor roote Rosen orrer ok Nelkenstruuß nommen? Johre later! - Bi Moder, nu sülven Oma, stünn de 60. Boortsdag för de Döör, Se harr to Koffetieden een Barg Navern, Frünnen un anner Besökers inlaad.

Uns lütt Uwe, ehr Grootkind, stünn op’nmaalnmit knallroote Backen för ehr hööl achtern Rüüch quittengeele Botterblomen in sien lütte Hannen paraat. „Mien Jung“, lach se un in ehr Ogen schimmern anröhrt verdächtig Tranen: „Wo wunnerboor doch Diene sülvst plückten geelen Botterblomen sünd, de leev ik afsünnerlich un noch mehr as staatsche Nelken orrer düür Rosen!“ 

So lüüchen op Omas Geboortsdagsdisch vun Grootkind Uwe de Botterblomen un he smuuster stolt: „De heff ik man ganz sülven för mien leeve Oma plückt!“ In ehr Poesiealbum steiht noch hüüt un se wies unsern lütten Uwe dat later: „Si as de blau’n Vijolen in ’t Moos, jümmers sittsam, bescheden un fien, - un ni nich as de stolte Roos, de jümmers bloots bewunnert will sien. 

Addi Kahl
31.03.2022