Marleen will na’t Zirkus!
Wenn ik de Teken dĂĽden do,
will na’n Zirkus, Marleen, min Froo.
Ehr Haar is wedder moi in Klör,
daar geev ik twintig Euro vör.
Ok broch de Sniederske een Kleed,
lett free dat Kneei, so völ ik weet.
De Makerlohn weer riekelk dĂĽr,
doch Marleen is ganz Flamm un FĂĽr.
Vörn kickt man wied in’t Kleed herin,
un achtern is de Stoff heel minn.
Man well dr „A“ seggt, seggt ok „O”,
se treckt sĂĽk an hooghackig Schoh.
Uplesd farvt se’t Gesicht noch an,
dat ik Marleen nich kennen kann.
As min Froo seet in’t Zirkus denn,
keek alltied na’t Dompteur se hen.
Muuskanten, Trummel, Fleit un so,
keken ok starig na min Froo.
Wenn ik man wĂĽĂź: waarvan dat kummt?
Marleen, Du bĂĽst doch nicht mehr jung!
Un Marleen, wenn’t Zirkus dunkel geiht,
Arm in Arm mit mi na Huus hen neiht.
Karin Steiner
28.04.2008 | 
