|
Adjüüs seggen
De Sand weiht mi in mien Ogen, hebb ik seggt,
as de Tranen mi over`t Gesicht lopen.
Dat is blot`s de Harvstwind, de so bannig weiht,
hebb ik seggt, un ik wisch se of, de Tranen de jümmers
daar lopen un nich uphollen wullen.
De Saltwind weiht düchtig van`t Meer her un de Möwen
schrien al wedder. In`t Stormgebruus fiert de Sömmer
Ofscheed, de Harvst kummt .
Man för mi kummt al de Winter, wiel dat du ofgeihst.
Ursula Gressmann
| 
