Moderleev

Moderleev, Du sötet Woord,
all Leev lett sük in dit Woord verenen.
Off riek, off arm, Moders`s Woord
kann as de Sünn in min Hart schienen.

Keem ik matt un möi van`t Arbeit torügg,
harr Arger un Sörgen ik leden,
denk ik bloß an Din Blick,
Du hest noch mehr as ik leden.

Din Moderleev striekelt lind min Kopp,
wullt all de Sörgen mi verdrieven.
Maak ik noch sovöl Fehler ok
Du Moder, hest se mi vergeven.

Darüm ehr ik Di Moder, so lang Du leevst,
maak Di ni Kummer un Sörgen.
Min Spiet kummt faken to laht,
uns Dood fraagt nich na mörgen.

Liggst Du eerst, Moder, in`t köhle Grafft,
Din letzt Stünn hett för immer slagen,
denn mark ik, wat Du mi würrelk weerst,
denn helpt mi kin Jammern un Klagen.

Karin Steiner

28.04.2008