Novembergrau

Novembergrau un Nebeldrahden

bestickt all dat Winterkleed.

Dör halv open Fensterslagen

dringt een Aam van Eensamkeit.

Mit hüm een selten Sünnenkringel

is een Bood as Erinnerung.

Een Ogenblick, een Blondgeringel

van vandag na güstern bloß een Sprung.

Vergahn will sük verkünnigen,

de Weg is licht in`t Kinnerland

un wünskerfüllt Dromen münden

in een leve Kinnerhand.

Novembergrau un Winter-Ahnen,

een Sünnenkringel wiskt se ut

un zaubert up Tapetenbahnen

een för de Leev unverwelkt Struuß.

Karin Steiner

07.11.2008