De lüttje Wiehnachtsboom

Letzt Jahr hebb ik to Wiehnachten kien Boom köfft, ik harr noch so een lüttjen, unechten Boom. As uns Kinner mit uns lüttje Franzi kemen, segg ik to de Lüttjen:  â€žOma hett an Hielig Abend groot Arger mit de Wiehnachtsmann hatt!“ Ik vertell hör nu, dat de Wiehnachtsmann to mi seggt harr:  â€žDat Kind, de Franzi wohnt ja heel nich bi di. Ik hebb all de groten Geschenke  to hör na Huus brocht.“ Ik segg: “Leve, leve Wiehnachtsmann, uns Franzi kummt doch, wat sall ik doon? Wenn se nu hier kiene Geschenke finden doot?“

„Tja“, seggt de Wiehnachtsmann, "du hest ja för dat christliche Fest kien rechtsschapen Boom.“ „Moment maal, ik hebb een Boom in`d  Kinnerzimmer stahn, extra torecht maakt för Franzi`s  Puppen…“ „Dat moot ik eerst sehn,“ seggt de Wiehnachtsmann. Wi gungen de Trapp rup in dat Kinnerzimmer. Daar stunn de lüttje Boom un de Puppen seten andächtig drumrüm.  â€žNu ja, Oma, dat stimmt,“ seggt de Wiehnachtsmann, „wiel du ok för de Puppenkinner wat doon hest,  will ik di ein paar lüttje Geschenke för dien Kinner un de lüttje Franzi hier laten.“

Uns Lüttje pack dat Geschenk ut un weer ok heel tofree. Denn seten wi kommodig binanner. De Geschicht wull aver woll uns Franzi nich ut Kopp gahn. Se seggt to mi: „Oma, anner Jahr muss du aver een groten Boom kopen.“ Ik fraag: “Waarum denn dat?“ Nu sprudelt dat rut: „Daarmit denn ok de Geschenke grötter sünd.“  Ja, se weten woll wu dat wesen moot. Nu hebbt wi bold wedder Wiehnachten un ik moot mien Verspreken inhollen, dat gifft wedder een Boom so as fröher.     

Marieluise Stolper

14.12.2008