Dien Leev
Ik weer in Nood. Ik kunn nich mehr.
De Angst, de duuk mi deep andaal.
Ik söch un kunn kien Utweg finnen.
De Welt weer düster, kold un kahl.
Un do keemst du, do weer ik burgen.
Du nehmst mi eenfach in dien Arm.
Un ut dien Ogen keem een Strahlen.
Dien Mund de weer so week un warm.
Annegret Neunaber
18.03.2009
© 2009 Annegret Neunaber |
Veröffentlicht: 18.03.2009 um 09:29:56 Uhr |
Dieser Text wurde 27959 mal gelesen. |
|