Sehnen
Wenn dat Düstern van de Nacht unheelfull Machten swanen lett,
wenn dör` t Swiegen in de Nacht de Seel in`t Grusen kummt,
wenn de Steerns sük nich sehen laat
un Eensamkeit, Verlorenheid Egen to faten kriegen,
denn sehn ik mi so
na de bold kienen Tirileren van de Vögels
in`d Lechtworden van de Dag.
Sücht na de upgahn Sünn,
de all de Twiefel un Angsten vergeten laat.
Sücht na de Friske van`d jüngst Dag,
Sücht na Mörgentau an de Föt,
Sücht, rein Mörgenluft to amen.
Sehnen na dat Paradies,
dat denn för lüttje Sett in de Warkdag gökelt.
Marieluise Stolper
09.04.2009 |