Utdeent

Sien Leven lang
vör keen Arbeid bang.
Blots Arbeid, jede Stünn‘ tellt!
Diss Tied hum nu fehlt.

Gifft nix mehr to doon,
sien Körper dührt ruh’n.
N‘ Breev liggt in’d Schrank -
is dat de hele Dank?

Sien Brill bisiet hett leggt,

Arbeid sien Seel bewegt.
        An’d Knaken blots Pien.       
Steiht de Fraag: Mutt dat so sien?

Is so de Schluß van de Wiesen?
Utdeent – wegsmeten to’d oll Isen!
Still un alleen is nu sien Leed,
folgt daarup – Eensamkeit!

     Sien Rent is minn - neet veel.  
  „Leven in Oller“ was dat Ziel.
 Blots de swore Pad de blifft

       un hum an‘d Bedeln drifft.     

Herbert van Anken

01.08.2010