|
De Dag an d` Meer, so wunnerbaar,
versunken in Still dat Land.
Himmel so hoog un sünnenklaar,
hell de Dünen, endloos de Strand.
De Dag an d` Meer, Möwengeschrie,
de Bülgen blänkern as Steern,
witte Wulken trecken vörbi,
turen herut in de Feern.
De Dag an d` Meer, solten de Wind,
dat prickelt frisch un nieg,
leevtallig, sacht, liek en Tittkind,
un jachtert krall un frie.
Horst Rehmann
13.01.2012
|
