Vörwiehnachtstied
De Klocken lüdt van wiet un siet,
se klingt wiet över ´t Land
Ik kiek in mennig blied Gesicht
un drück so mennig Hand.
De Wiehnachtdaag liggt nu vör uns,
dat is ja so ´n moi Tied.
De Dannenboom de rückt so moi,
de maakt uns alltied blied.
Bunt Kugels an de Wiehnachtsboom,
de hört dr doch mit to
De Kersen brennt, ind Krübb dat Kind,
dat liggt up Heu un Stroh.
Dat weet noch nix van Stried üm ´d Geld,
noch nix van Krüz un Dood
Dat lacht uns an un maakt uns blied
un gifft uns neijen Mood.
Annegret Neunaber, Oldenburg
03.12.2013
|