Waar is de Tied bleven?

Sied Urtieden geiht jeden Dag de Sünn up un bestimmt – je na Laag – de Tied up uns Eer. Fröhjahr, Sömmer, Harvst un Winter hett dat al immer geven. De Dag hett 24 Stünnen, nich mehr un nich weniger. All wat um uns passeert nennt sük Natur, un de Minsken sünd daarbi, daaran wat kaputt to maken.

In disse Dagen hebb ik so mennig Maal daaröver nadacht un sinneert, waar is doch de Tied bleven. De vergangen 80 Jahr sünd so daarhen flogen, man kann`t nich begriepen. Wi leevt in een Tied van Hektik un Unruh, immer achter de Uhr achteranlopend. Wi moten uns fragen: „Waarto so hastig?“ So as hetzt Wild wuselt de Lüü dör de Straten. Stadig gellt dat, immer mehr Tied in noch weniger Tied to pressen. De Dagen worden körter, ok de Jahren, dat Öllerworden löppt flink weg, so schient dat.

In uns Gesellskupp is de Tiednood een Bazillus, de uns all anfallen hett. Üm dat wi mehr Tied kriegt, koomt wi up allerhand Gedanken. Dat Fast-Food-Eten eet wi in Stahn, un an`t Autolenkrad wordt telefoneert. Fröhstück fallt weg üm de Mails noch to sehn to kriegen. Un de Besöök bi`d Doktor wordt immer weer upschoven. Un so worden Stünn um Stünn upspiekert, un doch is dat Tiedkonto permament övertrucken. An`n Enn is noch so veel to erledigen, un so fallt wi toodmöö in`t Bedd, an`n Schlaap is nich to denken. Morgen fröh weer fröh upstahn, dat gifft noch veel to doon.

Dat Tiedsparen geiht veelmaals so wied, dat wi de Ümgang mit anner Minsken vergeten doot. Wi versökt dat över Smartphon un schickt een „Smily“. Binahst jedereen weet wu dat geiht, jedenfall so ungefähr. Över WhatsApp worden Billers schickt ohn Worden, is dat nich moi? Un doch rönnt de Tied weg. Ik weet noch ut mien Beroopsleven in de Neeintiger Jahren, daar geev dat so nöömt „Tiedseminare“. Dat Ziel weer, an all Ecken un Kanten Tied intosparen üm de verfügbaar Tied beter intoplanen. Kien spontan Kundengespreken un –beraten mehr un Telefon up dat allernödigst to beschränken. Un wat is daarbi rutkoomen? Nackt Termins so as bi`n Doktor: „Harrn Se in`n nächsd Week, Dönnerdag üm 14 Ühr Tied? Ik kunn hör ok noch de övernächsd Week, Freedag, 8:30 anbeden.“ De Reaktionen van de Kundschaft weern meest negativ un gipfeln in de Meenung: „Dat Minskenween blifft up Straat, fröher weer allns beter.“ Un wu is dat vandag? Intüsken hebbt sük de Lüü daaran weent.

Flinker! Noch flinker! Aver so flink de Minsk ok rönnt, he hett dat Geföhl, he kummt nie an. Immer mehr Minsken rönnt dör de Alldag un ok dör ehren Urlaub. De Urlaub in`t Huus to verlängern, dat is de Mood!! Ut dissen Grund wordt knippst wat dat Tüüg holt üm de Leven to Huus to wiesen, wu moi dat wesen is. Vör luter Knipseree verleren se de Blick för`d Ganz. To Huus denn ankomen, worden de Biller up Computer brocht, bearbeidt un eenmaal ankeeken. Dat weer`d, un daarför de ganz Upwand?

„Müßiggang ist aller Laster Anfang“. Dissen Spröök geev dat fröher. Daarmals hett man dat woll beten överdreven. Vandag dee een beten „Müßiggang“ all Minsken good. Fröher arbeidt düppelt so lang, vandag 35 Stünnen in Week. De Produktion moot aver stimmen, de Ziele moten inhollen worden. De Arbeidsprozessen hebbt sük so verdichdt, dat sülvst hoogspezialiseert Facklüü faken nich upklaren köönt, wat genau se egentlek van morgens bit avends, faken ok noch an Wekenennen, maakt.

Up de digitalen Markt jagd een Erfindung de anner. Dat Ziel is van Samsung un Co., de Minsken to övertügen: „Dat is dat! Daarup hebbt ik al lang luurt! Nu kann ik mien Leven ännern.!!“ Jüst disse Tied hett Apple een Rekner för`d Handgelenk rutbrocht. Een richtigen Computer mit Internet, Mail-Verkehr, Terminkalender, Telefon, Fotoapparat un to`n Blooddruckmeten. Un wordt daarmit Tied insport? Nee!!!

Sük Pausen günnen, daarvan is de Minsk wied weg. Se gellt wiedhen as verloren Tied. Un so stött he an sien Grenzen.  Mit Pillen un Waakmakern versöcht he se stadig uttobauen. Kien Minsk denkt daaran, de Hetzeree to stoppen. Ween een rönnt, rönnt de annern mit. Rudelbilden so as de Bisonherden in`n wild Westen. Wi schullen ganz flink daarto övergahn, Pausen intoleggen, Inne to hollen un müßig ween. Disse Spröök passt daarto:

„Günn di watt, ok wenn du in (Tied)Nood büst, wat hest du van`t Leven, wenn du eerst dood büst.“

Mehr freei Tied is de Schlödel to`n Leven. Wi all bruukt mehr Entspannen. Ok wenn dat in uns Grundgesetz nich verankert is, schullen wi dat Woord „Entspannen“ jeden Dag vör uns Ogen föhren. De Levensqualität wordt bestimmt steigert, wenn wi uns immer weer fraagt: „Hest du vandaag al entspannt?“ Laat uns Muße doon! Geneten wi jeden freeien Ogenblick. Gaht wi de „Langsaamstraat“ lang  un laat uns up een Bank  hensetten un reedt mit uns Nahbers.

Rudi Rabe
23.10.2015