Herzlich Willkommen!
 |
|
Lanteern, Lanteern
Mit Katuun feegt de Harvstwind nu all de Bleder vun Büüsch un Bööm un överall fallt bruune Kastangeln un platzt ünnen op de Ierd ut’neen. De Tieden sünd lang’n vergahn vun all de warmen Sommerdrööm un man kann rootes Wienloof överall smuck an Karken un Döörpshüs sehn. För uns lüttje Knevels weer dat nu opletzt maal weller in Kinnertiet so wiet un wi süngen luuthals „Sonne, Mond und Sterne“ mit in harvstliche Schummertiet. Wi drögen dorbi an lange Stöcker stolt un vörsichtig uns bontjebunte Lanteern. Ik sülven jümmers mienen geele Papeer-Maand, de över’s Johr leeg op ’n Böön. Un füng dat vull Lengen an to schummern un dusend Stierns lüüchen an Heven spöör ik Bangbüx in de Düüsternis so ’n gruseln, wull avers „Lanteern-lopen“ beleven. An Moders Hannen föhl ik mi ja ok seker, düsse Tieden blievt mi unvergeten schöön un weet noch, op’n Karkenanger harr ik Bangbüx bestimmt groliche Spökels sehn. Överall in de Schummertiet flackern de bontjebunten Lateernlichter nu buten un bröchen grööste Glückseligkeit in all de velen lütten Kinnersnuten. Ok all de Öllern süngen luuthals mit, wat ut Jungendtieden an Leedgoot bekannt un man hör in denn Chor: „Das mir ja nicht meine Laterne verbrennt!“ Op’nmaal reet mi een Windbö mienen Papeermaand ut mien Hännen un uns „Lanteern-lopen“ güng mit een Riesenverfeernis to Ennen, denn mien oolte Maand harr Füür fungen, püster de Straat lang in Knick, doch Moder still fuurtz miene Tranen un säh: „Wi bastelt ’n nieget Lanteernglück. Vundaag gifft dat kuum noch düsse Gefohr’n dank lüütje elektrische Beeren, dor kann de Wind püstern, as he will, Lanteern verbrennt so fix nich mehr. Autor: |