So old as de Free

old as de Free

Wenn mi well fraagt, wu old ik bün, denn segg ik mennig Maal: „Ik bün so

old as de Free.“ Van de grote, tweede Weltkrieg hebb ik nix mehr mitkregen.

Söven Maant för mien Geburt was de to ‘n Glück to Enn gahn. Dat eerst Foto van

mi wiest mi up de Schoot van mien Unkel. Van hüm hebb ik ok mien Vörnaam.

Upnohmen is dat Bild in uns gode Stuuv in Esens. Hier bün ik döfft worden, un

mien Unkel was mien Pate.

Was noch nich lang her, daar weer he ut en KZ bi Bremen torügg. Engelsch

Soldaten harren hüm und de annern weer to freje Misken maakt. Tweemaal harren

hüm de Nazis in ´t KZ stoken. He was Christ, un he kunn nich to dat Unrecht,

dat he beleevde, swiegen. Se harren hüm wegsperrt. Dat he siet sien Geburt dör

en spastisch Lähmung behindert was, dat harr se nich daarvan afhollen. Nett as de annern

muss he mithelpen, de grote Bunkers bi Bremen

to boen. Doodmaken dör Arbeid – so heet

dat. He harr de sture Tied överleevt. To Foot was he de ganze Weg bit na sien

Heimat Nörden torügglopen. Nu harr sien öller Bröör, mien Vader, hüm nöögt,

mien Pate to worden.

Up dat Foto sitt he, noch anslaan van all dat Elend, mit mi, dat neei

upbleihende Leven up d‘ Schoot. För mi ist dat bit vandaag en stark Bild, wu

dat Leven an ‘t Enn siegen deit.

ANNEUS BUISMAN UT ESENS

31.12.2017