Een Malör kummt noit alleen 

„Wo süchst Du denn ut?!!“ Daar stah ik nu üm dartig Euro minner in`t Knipp, mit verwuselt Haar, kold Foten un mit natte Schoh. Vör een halv Stünd weer ik doch noch mit fein ondulerten Kopp van`t Haarmaker komen. Nu steiht mien Fründin Antje vör mi un wull mi ofholen to`n Koffierunn bi uns Nahberschke Gesa. Dat hele Malör fung al`n Dag vördem an un dat weer so:

                                           Flugplatz Juist

Ik weer dree Dag mit Fleger up uns Eiland west un hebb mien Auto an`t Flugplatz stahn laten. As ik weer na`t Fastland wull, weer een groot Störmgebruus mit een heel bült Wind in`t Lücht. So muss ik mit Schipp torügg na`t Fastland.  De Overfahrt  na Nördiek weer as een Schippschaukel up`t  Gallimarkt in Leer. Mien Koffietass mutt ik fix fasthollen, so schlidder de up Disch van een Kant na de anner un mitunner harr ik dat Geföhl, as seet ik in`n Ünnerseeboot. De ruge See pietscht an de Schieven. Van de Dünen un de Wulken nix to sehn. Een Stünd mit Grusen!

An Diek ankomen stund de heel Mool ünner Water. Ieskold weer`t un düster. Van`t Schipp koom ik denn ok bloot mit natte Foten bit an Kneei. Van`t Störm büdelt flücht de Lüd flink up de Taxen daal. Ik ok, denn ik wull ja na de Flugplatz üm mien Auto to holen. Aver för mi weer keen Taxi mehr. Al weg.  Daar stah ik nu, tomaal fallt mien Oog up een VW-Bulli. „Taxi Seeberg“ stund an de Schiev. Ik reep: „Halt! Ik wull to`n Flugplatz”.De Fahrer seggt: „Ik fahr na Nörden!“ „Denn kann ik ja seker mitkomen,“ segg ik un drück hüm mien Taschen un Kuffer in Magen. In de heel Bulli weer`n bloot twee Platzen, för de Fahrer un mi. „Aarig Taxi!“ denk ik noch, aver wat salt – nix as na Huus un een fein heet Dusche. Vör`t  Huusdör bi mi  fraag ik: „Wat köst de Tour?“ „NIX..“ seggt he. He weer nur för de Bloodproven na`t Schipp fohrn, mit Lüd fohren haar he nix to doon.

Gott, weer dat genand, ik weer uptreden as Gräfin Maritza! Un nu dat. Ik hebb noch netten „Besten Dank“ stottert un weer blied  to Huus to weden. Dat Auto kann`k mörgen holen! De Taxikösten hebb ik eenmaal spart. Anner Mörgen reep Antje an: „ Wi sünd bi Gesa inladen!“„Denn mutt ik erst na`t Haarmaker,“ segg ik to Antje un maak mi klaar. As ik up uns Parkplatz stah, bün ik heel verdattert, mien Auto weer ne daar, neet to sehen! Up Schlag harr Thrill mi ünner, Hannen un Kneein trillen mi. Dat hett woll fiev Minüten dürt bit ik mi besinn.  „Du leve Tied, dat Auto steiht ja noch an`t Diek bi`t Flugplatz!“

Nu man eerst in Galopp na`t Frisör, un so stapp ik dör Regen un Störm los üm mi de Haar maken to laten. Mit good Luun un heel neei Kopp fohr ik mit Taxi na`t Flugplatz üm mien Auto van`t Parkplatz to holen. De teihn Euro hebb`t mi düchtig fuchst, aver wat sallt. Daar weer noch fix Wind in`t Lücht as wi up Flugplatz ankwemen un de Parkplatz weer ok  ünner Water. „Fohrn`S man so nah as geiht an mien Wagen, “segg ik noch. Ik hebb de Fohrer noch fein nawunken un denn mien Schirm upklappt, doch dat weer een Katastroph – he klapp üm as een Klappmest. Nett as een Hubschrauber geiht he in Lücht, up Nimmerwiedersehen. 

De Störm stött mi in een Waterpool vör mien Autodör. Mit Foten bit an`t Enkel natt un mien fein neei maakt Haar hungen bi de Koop andaal un weern van`t Störm büdelt as weer ik in een Steekdöös komen, söch ik na mien Autoschlötel. Dat Blood steeg mi in Kopp, ik harr hüm nee bi. In mien Dürdigkeit hebb ik hüm to Huus vergeten. Nu weer`t egaal, de Tied löppt mi weg un glieks kummt Antje üm mi oftoholen. Ik stell mi in mien Not an`t Straat un wink een Taxi to. Gottseidank holl he an.

Nu flink weer na Huus mien Schlötel holen.  Ik vertell de Fahrer mien Malör, un teihn Euro weern trotzdem riep. As ik nu endlich mien Schlötel harr, gung dat noch maal na`t Diekster Flugplatz un weer dürs ik teihn Euro berappen. Wat schall`t, wie hebbt ja! Daar mutt ik dör. Nächst dree Dag is Schmalhans Kökenmester un ofnehmen wull ik ja al immer…………..

Weer dör de Waterpfützen, is nu ja ok egaal! Foten sünd sowieso bit up Strümpen kold un natt, nu bloot in`t Auto un weg. Up halv Streck wordt das Tempo minner, wat is nu los?  Hett he bi de Störm leden? Ik fohr een beten mehr an`t Sied. Een Oog up de Benzinuhr see mi, de Tank is los!

HARRIJEESSESNEE..ik mutt ja tanken, dat hebb ik mi ja noch vörnomen as ik na Juist flogen bün. Gottseidank hebb ik een Reservekanister in`t Kufferruum. Weer bi dat Schietweer utstegen un umständlich Benzin nafüllen. Mien Luun weer in`t Keller sunken un in  mien frisch onduleerte Haar maakt de Nieselregen de Rest. Ik seeg ut as een Spaghettifregatte. Un nu rook ik ok noch na Benzin, denn een Böe harr bi`t Ümfüllen mi een „Segen” geven.

Vör mien Huus steiht nu Antje in best Kledage un fein toupierten Kopp un kunn de Welt nee mehr verstahn. Se wunnert sück över mien jammelich Figur un orig Rök. Nu vertell ik hör mien Leed. „Worum hest`d denn nix seggt, ik harr di doch henfohrn kunnt güstern van`t Schipp,“ see Antje. De Regen leep mi van`t Kopp över dat Gesicht in`t Rakschi, verkollen harr ik mi ok. „HATSCHI…..“ segg ik un weer an`t Bibbern. „Ik koom in een Stünd na, fahr man to, ik mutt mi eerst weer klaar maken. „Un segg bloot nix över mien Malör bi`t Koffietafel!

As ik vör mien Dör stah docht ik, mi dröppt de Schlag. In mien Vergrelltheit hebb ik de Dör toslogen, as ik mien Autoschlötel holt harr, de Schlötel stook van binnen in`d Wohnungsdör un ik koom nee maal in`t Huusdör rin.  Un Antje is al weg! Wat, nu? Friedel, mien Nahberschke, hett een Reserveschlötel immer bi sück, so menningmaal weer dat för mi een Segen west. Doch de sitt ok bi`n Haarkapper, hopentlich is se noch daar! Völlig dörnanner nehm ik mien Benen in Hannen un störm los. Rin in Salon, dat mi bloot nüms sücht, denk ik noch mit mien genand Kopp. Ik rönn up Friedel los! „Do mi eben dien Handtasch“, see ik, „ik hebb mi utschloten.“ Reet hör Handtasch an mi un greep mien Schlötel rut. „Ik vertell di dat glieks to Huus,“  segg ik hör, see kickt mi an as een Urgewalt.  Un de Verschönerungsdamen weern heel irritiert over hör verneltes Wark up mien Döskopp. „Wat rückt dat in dissen Laden so arig na Benzin?,“ segg ik noch to al Overmaat.

As ik na een Stünd nakeem, hör ik al van wieden een groot Stimmung un Juchheien. As ik rinkeem in`t gode Stuuv,  keken mi all wat mallig an un weern still. Bloot mien best Fründin Antje hett een hochroden Kopp. Ik glööv, mien Malör weer de hele Tied, as ik neet daar weer, een fein humorig Ünnerhollung west. Denn hett mien Fiasko noch een Sinn hatt, hebb ik bi mi dacht.

Marieluise Stolper

11.09.2008