Willi’s Dönnerslag

Willi`s Dönnerslag

In uns Kinnerjahren lepen wi immer, wenn wi na`t School hen mussen, an Willi sien Huus vörbi. Willi weer Timmermann un harr, üm sien Inkomen uptobetern, een lüttje Buueree van rundweg sess Hektar. Dree Koih, twee Swien in Hucken un ganz Rieg Höhner lepen free herüm. Mine, wat sien Froo weer, kreeg man wenig to Gesicht, se warkel an levsten in`t Huus rüm. Leeg dat daaran, dat Willi tegenöver Mine dominant weer? Tominnst schien dat so. Aver Willi harr een good Haart, wenn`t üm Gerechtigheid gung. He kunn sück dörsetten, wat nich jedereen gefallen dee.

Ene twede Eigenschaft weer, he kunn Lü van Narr hollen. Ik kann mi noch besinnen, as he to uns Kinner see: „Jüst even is daar achtern in`t Busch een Fleger ofstött. Kiekt mal na, of de Pilot heel rutkomen is.“ Wi alle Mann daarhen. Daar weer aver nix to sehen. Oder: „Ji bruukt vandaag nich na`t School, de Lehrer is krank wurden.“ Wi sünd denn glückerk to Huus bleven. Annern Dag kregen wi van uns Schoolmester Arrest un Strafarbeid upbrummt.

Dat is nu al lang her. Mine, wat sien Froo weer, is vör teihn Jahr stürven. Mehr slecht as recht hett he sück dörslagen, of un to harr een Hülp van de Nahbersfroo, un sien Eten kreeg he van een Etenservice. In`t Pflegeheim wull Willi nich. Sien Huus verlaten, wat he sülven upboot hett? Ne, dat keem vör Willi nich in Fraag. Hier keem sien Willen wedder ton`n Vörschien. Wat he nich wull dat wull he nich! Aver sien humoristisch Inslag hett he nich upgeven.

Sien 85. Geburtsdag kunn he noch fieren. De Nahbers, paar Vereensvertreder, sien Süster mit Familie un, nich to vergeten, de Paster harrn sück kommood tosomen funnen. Mit Tee un Koken vergung flink de Tied. Aver man kunn Willi ansehen, hüm gung dat nich good. He leet sück aver nix anmarken. Ja, dat weer de letzt Tosomenkunft bi Willi. Twee Weken later weer Willi dood. Een Original weer nich mehr up disse Welt.

De Hemel weer swart. Van Südwest truck een swor Gewitter up, as wi bi d` Karkhoffskapell ankemen. De Kapell weer vull. Alle wullen Willi de letzt Ehr bewiesen. He harr dat ok verdeent. De Paster fung an mit sien Segen un geev een Rückblick över Willi vergangen Leven. De Truurgemeen sung tüskendör een Leed. Dat Gewitter wordt al schlimmer, dat Lucht gung ut un de Orgel bleev still. De Gemeen sung nu „Nun nimm denn meine Hände“ ohn Orgelbegleitung to Enn. Na de Schlußsegen van de Paster stunnen de Drägers up un setten Willi`s Sarg up de veer Röd. De Dör na`t Karkhoff wordt openmaakt.

                                      Foto: schule.rorschach.ch

Na buten lopen un Willi sien letzt Geleit geven weer unmögelk. Dat goot ut Emmer. Ganz Karkhoff stunn fiev Zentimeter ünner Water. Un daar tomaal: Een gewaltigen Blitz un een Dönnerslag. In de Ekenboom an anner Sied van`t Karkhoff harr dat inslaan. Tacken legen up Straat. De Truurgemeen harrr sück düchtig verfehrt. Een Froo weer ohnmächtig wurden. De Paster dreih sück üm un geev Willi sien letzt Segen in`t Kapell. Bi dit Weer Willi in`t Graft laten weer nich mögelk. Daarto keem, dat dat Graft vull Water lopen weer.

So bleev Willi in de Kapell stahn. De Truurgemeen un de Dragers gungen een na anner messnatt na Huus. Nu, man kunn dat ja nich sehn. Harr Willi nich een Lächeln? Harr he nich das letzt Maal sien Lü van Narr bruukt? Von wegen in`t Graft! Ik bestimm, wennehr ik na ünnern gah! Un weer de Dönnerslag de Applaus von uns leven Herrgott? As Dank sotoseggen för de Arvskupp? Willi harr sien ganz Vermögen sien Kark vermaakt. Tominnst dit Begrävnis hebbt de Lü nich vergeten. Noch Jahren daarna vertellen de Lü: „Weetst du noch bi Willi`s Dönnerslag…?“

Rudi Rabe

12.09.2008