De Fiskzug
 |
De FiskzugMien Schwägerin vertell mi disse orige Geschicht: Nu to Wiehnachten kummt mi een Erinnerung in de Sinn, de mi de Bibel weer nahder bringt! Dat is de Geschicht van de Evangelisten Lukas in Kapitel 5 in Neei Testament över de Fiskzug. Ik will nich de hele Vers upschrieven, de kann ja jeder een in de Bibel nalesen. So een ähnlichen Fiskzug geev dat ok maal up Juist. Dat Ganze passeer to een Tied, as up uns Insel de Hungersnood an Gröttsten weer. Domaals levten mehr fremd Minsken up Juist as Insulaner. De Heimatvertrievenen weern to Kriegsende uns eerst Baadlü, aver arm an Huus un Hof. Se mutten hör Heimat verlaten un kunnen bloot dat Nödigst mitnehmen. Een truurig Tied, se funnen eerst maal na lang Reis hier weer een Toflucht un för Enige wurdt dat ok hör Heimat. Daar passeer heel unversehns een lüttje Wunner. Een Insulaner keem van`d Strand un verkünnigt jeder een, de dat hören wull, de heel Strand leeg vull van Fisken un all noch lebennig. Een herings- oder dorschähnlich Aard, keen een wuss wat dat för een Gattung wesen sull. Nu gung dat „nix wi hen,“ de Juister kunnen aver ohn hör rosarood Brill wied un breed keen Fisk sehn. Ja, de Insulaner harr sien Goldader ja ok nich verraden, un de Dinger legen ok nich as Bredden an Strand, de man bloot mit een Hark tosomen krabben bruuk. Ik weet nich mehr so genau of dat um Oost oder West weer, de Meerespracht schwumm in een groten Naturbalje, in een Priel, frisch und munter. Mit uns Eenspänner halten wi een lüttje Ladung na Hus. Nu wurden de Fiske reinigt un een Kostproov vörnohmen, maal as Braatfisk un as Kookfisk. De Geschmacksrichtung weer frömd aver bekömmlich. De Fisk mutt aver man gau verarbeidt wurden. Bi uns seten domaals fiev Froolü, de denn de Fisken rein makten. De Utroper gung mit sien Glock up Inselreis und verkünn de Fiskverkoop ohn Marken. De Anstörm up uns Laden weer so groot, een heel Slang Lü stunn bit an de Karkmür. Dat weer een Drängeln und Schuven, uns Vader reep de Lü to, se muchen doch ruhig oftöven, Fisk geev dat för all genoog. Daarna bleven noch twee Fatt Fisk över, de wurdt so inpökelt as bi Pökelflesk oder Soltherings. Enige Seelü stürten een Rezept daarto för een moie Fiskwurst. De keem in een Kunstdarm un licht anrökert smeck se denn as een Leverwurst ….wenn man lang keen mehr eten harr! För disse Fiskflootwell geev dat kien Erklärung. Domaals stell man veel Vermoden an. De Lü weern al blied, dat de See een Sonderration spendeert harr. Daar docht man nich veel över een groot Wunner na, de Hauptsaak weer, de Hunger is weg! Wat de Een as een Glück toveel weer, weer dat de Anner sien Haartleed! Marieluise Stolper 06.12.2008
|