Karin un ehr Ball

Mennigmaal kummt Karin in’t Stadt un kummt bi ehr Fründin Jutta up Visit.. Dann spölt se in de lütt Vörtuun. Een Kastanjeboom, een Flörenbusk un een Bedd mit Vioolkes: mehr wasst nich daarin. Up’t Straat vör’t Huus aber dröfft se nich spölen. Daar fahrt in een Minüt sovöl Autos un Lastwagen vörbi, dat Jutta un Karin de gar nich so flink tellen könt. Dat Huus steiht nämlich an een Krüzweg. Un daar is dat heel gefahrelk. Up’t Krüzweg steiht een Schutzmann, de wiest de Autos, wu se fahren sölt.

As Karin güstern bi Jutta weer, hebbt se „Probe“ spölt mit een roden Ball. „Probe“ maakt Spaß. Toeerst ward de Ball mit’t Hand tegen een Mür slaan, denn mit de Fuust un mit folden Hannen. Jutta is dran. Karin kickt flink maal eben to den Schutzmann up’t Krüzweg. He maakt een eernst Gesicht. Dat is düchtig luud. Autos hupen un Fahrraden klingelt. Nu röppt Jutta up eenmaal: „Karin, slöppst Du denn? Du büst jetzt dran!“ Se gifft Karin een Brickje, daarmit mutt se den Ball tegen de Mür slaan. Au weia, dat weer töffelig. De Ball springt van de Mür torügg, Karin draapt hüm aber nich. Nu rullt he dör dat Gordengitter up’t Fahrbahn. Een groot Lastwagen dönnert ran. Jutta springt na dat Dor. Karin röppt: „Jutta! Nich up de Straat lopen! Halt, halt!“

Aber Jutta rönnt all achter den roden Ball an. De Autos huupt ganz wild. Man kann overhoopt nich henkieken – Jutta löppt tüsken de Autos dör. Se will up de anner Stratensied. Daar liggt de Ball in’t Göte. Een lüttjen Leverwagen bremst ganz scharp. Man hört een Pfiff, un de Schutzmann up’t Krüzweg böhrd de Hand hoog. All Autos hollt an. Jutta will to ehr’n Ball lopen. Daar kummt aber all de Schutzmann mit sin witten Mütz up ehr to.

„Holl mal eben an, lüttjet Fräulein“, röppt he. „Nich so flink mit de jung Peer!“ Enig Autofahrers lacht, aber büld maakt ok een düll Gesicht. De Wachtmeister böhrd de Ball up. Dann nimmt he Jutta an’t Arm un bringt se na Huus torügg. Jetzt seggt he: „Hör mal eben, lüttje Dame! Disse rood Ball hier köst noch nich maal’n Euro. Un för dissen Euro hest Du Di un büld Minskenleven up’t Straat in Gefahr brocht. Wenn man an een Krüzweg över’t Straat will, denn luurt man fein aff, bit de Verkehrsschutzmann dat Teken hierto gifft. – So, un hier is Din Ball, un wenn ik Din Voder weer, dann wüßt ik, wat ik jetzt to dohn harr. Weersehn!“

Jutta kickt up den Ball in ehr Hannen. „Weersehn“, seggt se un sluukt. De Wachtmeister steiht all lang wedder up’t Krüzweg. Aber bevör he dat Teken to’n Wiederfahren gifft, winkt he noch eenmaal na de beid Kinner röver. Un denn geiht de wilde Jagd up’t Straat wedder los. Autos hupen, un Fahrraden klingelt. All willt se flink wieder. Karin seggt an Jutta: „Ik bün bloss froh, dat ik up’t Land wohn’!“

 Karin Steiner

02.02.2010