De buter Puul
(die äussere Erscheinung)

(Die Schreibweise der Autorin wurde unverändert übernommen)

 

In de Arbeidswelt givt dat Minschen, de mootd in eern Deenst een Uniform draagen un annern draagt Arbeidstüch, wat mehr schulen deit oder Schmeer un Schiet an hangen blieben kann. Ick kunn noch `n ganz Rieg van anner speziell Kledaasch uptelln, wull aaber mehr up dat Tüch kaamen, wat Minschen in Ämter un Büros draagt. Nu moot ick för mi togeben, dat ick nich veel mit Mood  un all dat ümto an `n Hoot hebb. Mi seggt mehr dat to, wat praktisch is, wor ick in utstalln kann. Ok behang ick mi nich geern mit Blenkerkraam, de faaken ok mehr as normaal an de Fingers sitt, an de Ohrn hangt, villicht sogor bi jung Minschen dör de Nösenflögels oder wor sonst ok immer mit wat för een „Minschenbohrmaschien“ dörbohrt worden is.

Wenn ick mi de Frolü un Mannslü up de Fluurn un in de Büros in mien Enigkeid so ankiek, denn hebb `k mennigmaal all dacht, de sünd faaken moier antrucken as anner Lü to `n Bispeel up een grön, sülvern oder golden Hochtied. Villicht hebbt sick de Frolü bäten minner upfallend mit Farv bearbeitd – bäten dezenter, so as Hochdütschen dat seggt – aaber anners süt dat hier un dor so `n bäten na `n Modenschau ut. Ick kann mi vörstelln, dat dat jüst bi de Frolü mörgens all een „Ogen-Stutenbieten“ givt, dat heet, de annern mit een Blick van boben bit na ünnen sichtbor to kören – ja-a so as de jung Peer kört oder weertmustert word. Of dat een nett minschlich Aart is, steiht up een anner Blatt – för mi is dat een biester Aart. Dat hätt bi mi maal een Frominsch in een Tüchlaaden maakt. In de Laaden bün ick nienich mehr ringaahn, ok wenn de noch so moien Kraam in eer Schaufensters harn.

Dor fallt mi een lütt Gschicht to in van een jung utsehend Keerl, aaber doch all mit `n poor Johr Erfohrung in sien Beroop as Elektroingenieur. Wolfgang, so heet dissen Ingenieur, har van sien Firma ut dat Upbooen van een grood Verpackungsmaschien in een Schweizer Wark in d` Oog to holln. He wär van Noorddütschland mit de Baahn dor henfohrn un har sick för de Tied sien Rad mitnaahmen, üm naa d` Wark to fohrn. So fohr he denn ok ganz sportlich mit `n Rucksack up d` Nack dör d` Warkdoor un so tomaal fleut un reep üm de uniformeert Keerl in dat lütt Huck bi d` Door torügg: „Hee – du da – wo willst du hin?“ Wolfgang geev to verstaahn, dat he mit een Dr. Sowieso een Tied afmaakt har. Dorvan wull dissen wichtigen Negenmaalkloken sick denn eersmaal övertügen, wat ja ok woll sien Plicht wär, aaber nich in de Aart! He kreech denn van Dr. Sowieso to hörn, dat he mit een  Dipl.-Ing. Wolfgang glieks een Draapen har, un he schull de nu nich mehr upholln. Van de Tied an kunn Wolfgang sick van dissen wichtigen Uniformeerten bold nich mehr redden vör „Herr Diplom-Ingenieur,“ un dat van vörn, achtern, van all Sieden un dat düppelt un dreefach. Man kunn ja nu särgen, dat Wolfgang sick har moier antrecken kunnt, aaber dormit weet ok nüms, of dat `n Ehrelken oder  een Bedreger is. De buter Puul seggt gor nix ut. Man schull maal doröver naadenken, well jüst de ganz global Wertschkop in so een Scheevlaag brocht hätt!

Vör nich all to lang Tied meen ok een jung Frominsch mi oll Tant an een Empfang van boben bit ünnen köörn oder weertmustern to möten. Ick lees dorut: Du häst doch in dien Kledaasch hier gor nix to söken. Kiek un dat gefull mi vansülben nich un ick dach mi: „Mien lew Deern, dor häst du ut dien villicht schlauen Synapsenkasten, aaber nich wiesen Kopp een verkehrt Schuuvlaad ruttrucken. Man schull eern `n Zedel as Deensthenwies up `n Disch lergen mit de Henwies, dat se dat open Book van eer Gedankengood to d` Gesicht rutnehmen schall, dat givt nemek Minschen, de sünd dorto in de Laag, ok ohn Bookstaben wat lesen to könen. Dat kunn nemek ok maal wen, dat so een „Underdressten,“ wu man dat nemoodsch un denglisch meent särgen to möten, up eenmaal unverhopt een Minsch is, de ganz wichtig för d` Ünnernehmen is. Wu ick dat all schreev, nich de buter Puul seggt d` all över een Minsch ut un wat na Gold utsüt, hört lang nich immer to so `n Edelkraam. Givt Appels in moi Farven un Utsehn, un binnen könt se totaal verröttd wen.

Christa   Arntz     
17.12.2008