Tuffels planten
|
Tuffels planten Uns Minskenslag in disse Gegend wordt ja naseggt, dat wi muulfuul sünd. Droopt sück twee Minsken, seggt se meesttieds „Moin“ tonanner, engaal of dat nu Vörmiddags of Avends is. Wildfrömd Lü denkt faken: „Moin“ avends is doch een verdreihten Kraam, man seggt doch avends kien „Guten Morgen.“ Üm dat nu richtig to stellen: „Moin“ is ofledd van „moi“ un „moi“ heet up Hoogdütsk „schön.“ Un dat „n“ achter moi heet soveel as „enen“, also „einen schönen Morgen, einen schönen Mittag, einen schönen Abend.“ Dat bi „Moin“ de Daagstied nich mit nömt wordt, is bi uns eenfach wegfallen. Man sücht ja, welke Daagstied jüst is. Bi uns sünd de Lü ja nich so muulfuul as man allgemeen behaupten deit. Faken fangt se van dat an to snacken, wat de anner jüst deit oder wat so in de Luft liggt. Ik kann mi noch besinnen ut mien Kinnertied. Mien Moder un ik weern an`t Tuffelplanten. Uns Nahberske Dini keem mit Rad vörbi: „Na, sünd ji an`t Tuffelplanten?“ Moder anter: „Büst mit Rad unnerwegens?“ Twee Radfahrer dropt sück un beid willt na`d Stadt. Seggt de een to de anner: „Na, wullt du ok na`d Stadt hen?“ Seggt de anner: „Du ok?“ Sükse Fragen sünd bi uns up Land ok anbrocht, wenn een düdelk is, wat de anner jüst maakt. Kummt een Kind mit een Bökertasch vörbi: „Wullt du na`d School?“ Wat sall dat Kind nu seggen? „Nee“ geiht nich, also moot dat Kind „Ja“ seggen. De Mürmann, de an`t Müren is, wordt van een, de vörbikummt, fraagt: „Na, büst flietig an`t Müren?“ Nu kunn de Mürmann ja antern: „Dumm Fraag, dat süchst du doch!“ Man dat deit bloot een, de wiesnös un gnatterig is. Een örnlik Minsk seggt: „Ja, ik bün an`t Müren, aver du büst nich de Eerst, de mi daarna fragen deit.“ Un insgeheim överleggt de Mürmann sück, of he nich een Schild uphangen schull: „Ich bin am Mauern.“ Besöcht een Froo een anner Froo un de is jüst bi`t Schummeln: „Na, büst`d an Reinmaken? Denn will ik man wedder gahn.“ Dat is ok an besten, denn de Schummelfroo sall man nich bi`d Arbeid stören. Gifft bloot Schandaal, wenn de Keerl s`avends na Huus kummt un is noch all dörnanner. Ik hebb vör`d Huus feinen Vörgorden. Wenn ik denn daar togang bün, koomt ok masse Lü vörbi: „Na, büst an Upklaren?“ oder: „Wullt all schier maken?“ oder: „Büst an Harken?“ oder: „Büst an Heegscheren?“ Sükse Fragen laat ik mi ja noch gefallen. Aver wenn well seggt: „Versöchst du`t, all rein to kriegen?“ oder: Büst beten an Wuracken?“ denn fraag ik mi: „Sücht dat so ut, as wenn ik twee linker Hannen hebb? oder: „Strahlt mien Liev Lahmigheid ut?“ Ik denk daaröver na, of ik mi een Schild malen laten doo: „Im Garten wirke ich und tue es nur für Dich. Ich will Dir das nur sagen, drum spar Dir Deine Fragen.“ Oder laat ik dat na? Hebb ik nich ok annerlesd bi uns Nahber fraagt: „Büst`d an Tapzeren?“ Sünd de Fragen nich dummerhaftig Mood? Wenn ik mi dat genau överlegg, sünd de eenfach Fragen een fein Bindeglied tüsken uns Minsken. Ut so een Fraag kann mitunner ok een ganz pläserelk Unnerhollung worden. Un noch wat: De Fraagsteller bewiest mi, dat he sück mit mien Doon identifizeren deit. He nimmt Andeel an mien Arbeid, he föhlt mit. Also, ik laat tokünftig de Fragen to. Ik will doch mit kien een Moid hebben. Aver ganz in Stillen: Geiht de Frageree un mien Antern nich all van mien knapp Tied of? 01.11.2009 |
