De Toll kummt glieks an Boord

 

De Toll kummt glieks an Boord

 

Dat Lüchtfüer van Wangeroog weer nich to sehn, ofwoll man bloot en paar Kilometers daarvan of weer. Schmuddelweer in disse Nacht Anfang Dezembermaant 1975. De Kaptain harr langsaam Fohrt verfügt. De Fregatte „Braunschweig“ keem wedder van Portland in Südengland. Dree Weken harrn se daar tobrocht. Jeden Dag rut in de engelsk Kanaal un öven, öven un nochmaals öven. „Dat moot gauer gahn, dat maakt wi glieks noch maal!“, leten de engelsk Trainers immer wedder utrichten.

 

Na dree Weken endelk de Roop över all Luudspreker: „Volle Fahrt voraus“. Wi willt torügg na Mutti, na Wilhelmshaven, heet de Parool! “Sobold wi anne Pier sünd, köönt ji alle Mann na Huus fohrn, bit up de Havenwacht, de moot an Boord blieven. Ji köönt denn aver över Wiehnachten na Huus“. Nu keem kiene Dörsaag mehr över de Luudspreker bit kört vör Wangeroog. Sessundartig Stünnen weern intüsken vörbi. De „Braunschweig“ harr bold kien Fohrt mehr up. „Wi mööt hier noch en beten vör Wilhelmshaven töven. De swarte „Gäng“ (dat weern de besünners scharpen Jungs van de Toll) willt in de nächsd halv Stünn an Boord komen. Ik hebb de Tollunnerlagen an jo al uthännigen laten, un ji hebbt de Unnerlagen jo ok al an jo Vörmann torügg geven. Wenn ji wat to vertollen hebbt, denn schrievt dat daarin. Denkt daaran, wenn ji irgendwat nich angeevt un de swarte „Gäng“ findt dat, denn wordt dat düür för jo. Ik weet, de findt allens. Lesdmaal hebbt de all Flurplatten ofschroven laten, as ik mit de anner Mannschaft na Huus henfohren bün. Ji glöövt gaarnich, wat de daar allens funnen hebbt. Denn ganzen Schiet hebbt se beschlagnohmt, denn nüms hörte up enmaal de Kraam. Ik hoop, ji sünd alle Mann ehrlich!“

 

All Seelüüd an Boord harrn de lesden Weken tollfreei up de Damper (oh Schann: Damper dröfft man nich seggen, Marineehre!) inköfft. Dat gung van mehrere Buddels Wodka över Zigarettenstangen bit hen na echt Scottisk Wisky, de direkt in Portland an Boord schmuggelt wurr. Swarte Gäng hen, swarte Gäng her. Klaar harr nüms wat angeven van sien Tolltügs. Överall waar irgend en Lock weer, daar harrn se ehr „Kunterbüüt“ verstoken. De besten Buddels weern ünner de Flurplatten direkt inne Bilsch, jüst so, as wenn de Kaptain dat seggt harr. Bi de velen Rekruten gung de Moors up Grundies. „Düvel noch maal“, seggt Peter to sien Nahber. „Wenn de würgelk so scharp sünd, denn kann ik man inpacken. Ik hebb doch teihn Stangen Zigaretten in`n Luftansaugschacht van de Turbin verstoken. Ik koom bestimmt in de Kniep. Un denn bün ik vörbestraft“. „Stell di nich so an, du hest doch höört wat de Kaptain seggt hett: >Nüms hört up enmaal de Kraam“.< Un so is dat glieks hier ok. Maak di nich inne Büx! De swarte Gäng findt nix“.

 

Noch wo de beiden so an snacken weern, keem wedder en Luudsprekerdörsaag: „De Toll weer jüst an Boord un hett de Ünnrlagen ofholt. Na fiev Minüten weern se wedder weg, de harrn gode Luun un keen Verlangen na jo „Kunterbüüt“ so söken. Se hebbt uns noch en gode Överblievselfohrt na Wilhelmshaven wünskt. Wenn dat Shipp in dartig Minüten anleggt hett, is Fieravend för hüüt. Ik wünsk jo ene gode Tied bi jo to Huus“. 

 

Karl-Heinz Wesemann

09.05.2013