An mien leeve Gasten op uns Hochtiedsfest

Jo, leeve Frünn dat gleuv ick sacht,
Dat harr von Jug woll keener dacht,
Dat Ji nochmol as Gast weern hier
Op (Vor- + Nachname)* sien Hochtiedsfier!

Un groot herrut will ick’d man seggen,
Langn nog dee ick mi’d öberleggen.
Ick grübel hen un grübel her
Wat woll för mi an besten weer.

Et keum bi mi woll mol een Stunn,
Dor see ick mi: nu hest Du’d funn!
Du weest nich dösig sien, büst hell,
Du bliffst alleen, bliffst Junggesell!

De Froonslud möögt togeern befehln?
Un Du west sülvst den’n Herrn doch speeln,
Un geihst Du mit so`n Mäken blos,
Warst se noher nich wedder los.

So dach ick, wenn in’n Krog ick weer
Un seet alleen bi Kööm un Beer,
Wo sick denn keener um mi quält
Un quarken dre: suup nich soveel!

Doch wöör ganz anners mi tomood
Keum’k op mien Junggesellenbood,
Wo allns leeg so scheun umher,
As wenn’d son lütten Swienstall weer.

*? Denn mien Logiswirtin oh oh!
Se weer jo all ne ole Froo,
Un kann op een Oog nich recht sehn,
Mit anner keek se ok nich scheun.

Un in mien Stuuv, du leewe Tied!
Leeg hupenwies de dicke Schied.
Vull Stoff de Disch, Kommod un Steuhl,
Wi kenn` keen’n Bessen un keen’n Feul.

Un denn mien Bett! – ick kann jug seggen!
Ick kunn mi rin nich anners leggen,
Un wenn ick weer ok noch so meud,
Ehr ick Insektenpulver streut.

*? Un wat mien Wirtin weer ehr Mann,
De all, as se, an’n achzig ran,
Dee dull de Iversucht noch piern,
Gleuv, ick dee mit sien Olsch poussiern.

*? Jo Kinners, ick wohn würklich fein!-
Dat köönt Ji ok all doran sehn,
Dat ick dor, dat is faktisch wohr,
Heff wohnt binoh an’n (negen?*) Johr!

Doch endlich sull sick dat jo wenn`,
As ick een lütte Deern lehr kenn’n
Mit de ick öfter keum tosoom’n
Un (Vor- + Nachname*) heet mit Noom’n.
Un wat noch keen bither harr kunnt,
Dat lütte Mäken, dat verstunn’d;
Un wenn he noch so toog ok weer,
Se kreeg den Junggesellen möör.

De lütte Deern weer veel to hell,
Se föt em an de rechte Stell,
So, dat sick den för good (Zahl..*) Johr
Mit ehr verlobt hett uns (Vor- + Nachname…*)
Dörch Utduur in de lange Tied
Stunn ehrn (Vorname*) se tru to Sied.
Ehr echte Leev dee se bekunn’
Ok all in menning swore Stunn’!

Un so sall’d blieven!-wat koom’n ok mag!
wi Beid sünd jo von’n oolen Slag.
Wi stoht tohoop’n, ward uns wehrn
As plattdütsch Jung und plattdütsch Deern!

Wat wi hüüt laavt dörch heil’gen Swuur,
Dat gelt för uns op Lebensduur,
In Freid un Leid, in Lust un Last,
Uns’ Wohrspröök heet: „Hollt fast, hollt fast!“

Un nu, wo wi denn in Jug Mitt
As Brutpoor hier tosoom’n sitt,
Un Ji hier, as uns leeven Gäst,
Vereent sünd op uns` Hochtiedsfest;

Dor wünscht wi Beid ut Hartensgrunn’,
Jug hier ok recht vergneugte Stunn!
Un, dat Ji all eenst wedder hier 
Ok op uns Sülverhochtiedsfier!

*? Denn op wat anners köönt Ji luurn;
De Kinddööp ward to lang`n Jug duurn.`
Sull uns dat aver doch malleurn,
Ick meen mit Adebar un Görn,

*? Höög sick keen mehr as uns (Vor- + Nachname)*
Sülvst wenn ok keum een Zwilingspoor.
Un dormit dankt wi alltosoom’n
Un heet von Harten Jug willkoom’n!


– Diese Begrüßung wurde vom Bräutigam vorgetragen. Die Namen müssen an gekennzeichneten Stellen eingesetzt werden – die mit *? gekennzeichneten Stellen abändern oder weglassen.
 Und nun viel Spaß und alles Gute für die Zukunft wünscht

 Friedrich Schnoor