|
Sünnenblomen
in Goorn
Ick bün
jümmers vull Freid över veele bunte Sommergoorn,
wo allens
wedder wassen deit, un dat fröhtiedig in ‘t niege Johr.
Opletzt hebben
de düüstern Winterdaag nu doch weller verloren
un niege Saat
geiht op, krüppt eerste Vagel-Singsang in ’t Ohr.
Vergnögen bi
‘t wassen vun junge Planten na ‘t utsain,
luurt an Büsch
un Bööm överall de jungen Knuppen ruut,
warmt de Sünn
all bannig, balden eerste schillern Spreen to sehn.
Na lange
Wintertiet nix as ruut in Goorn is eenfach een Mutt.
Sünd denn
eerste Sünnenblomen weller piel an ‘t driften,
un dreiht as
‘n süchten ehr geele Snuut henn na de Sünn.
Will bloots
över de Wunnerwarkenblomen hier berichten,
wat se uns dat
Hart warmt, se hebben hn Enn so veele Frünnen.
Un wesselt an
Sommerdaag de Sünnschien maal to Regen,
de stolten
Blomen wassen munter wieter piel in lichte Hööcht’,
is Mennigeener
baff, dat se sülvst Schietweder goot verdregen,
un se sik
trutzig weegt, ok bi störmig wilde Windböen.
Ut lüttje
Blomensaten wüssen riesengrote Schöönheiten ran,
kuum to
glöven, dat herrliche Sünngeel, eenfach wunnerboor,
un as rahmt
mit bruune Zimpern begröten se uns denn,
märkenhafte
riesige Blomen sünd se för mi verwohr.
De Harvst
kümmt liekes, welket Loof vun de Bööm lött gröten,
de
Sünnenblomen staht nu tomeerst mit truurig Köpp in ‘n Goorn.
De swatten
Samenköörn sünd langen vun veele Vagels freten,
na ‘t piele
Wassen suutjes Vergahn, se hebben nu verloren.
So is nu maal
dat Leven, een ewig’ wassen un verblöhn.
De stolten
Blomen vergüngen ganz sachten Siet an Siet,
doch balden
kiemt se in ’t Frööhjohr, so wunnerboor to sehn,
grootoordig as
niege Generatschoon de Sünnenblomentiet.
So möögt wi
jümmers uns bontjebunten Sommergoorns,
wo dat Leven
sik jümmers bewiest un ok wedder vergeiht.
Veer
Johrestieden dor erleven, doch ok fix wedder verloorn;
so, as dat ok
vör de wunnerboren Sünnenblomen steiht.
Addi Kahl
17.02.2022
|
