Herzlich Willkommen!
 |
|
|
De Nikolaus up Juist Jeder een weet, de Nikolaus kummt van wied her. Manch een hett hum hoog boven an`t Häwen sehn. Aver vör bannig völ Jahren keem he över dat Water mit een silvern Schipp van een Insel to de annern un ok to uns up dat Töwerland. Ik hebb dat sülvens noch belevt. An`t Vöravend to Nikolausdag geev dat een bannig groten Störm un üm de gewaltige Floot kreeg dat so mennig een Schipp nich torecht, in een sekern Haven to komen. Ok dat Schipp van Nikolaus leep wied buten up een Sandbank up. Mit Knecht Ruprecht keem de Nikolaus mit letzt Kraft up uns Insel. Se weern swummen. De rode Mütz funn man een paar Dag later an de Strand, halv toweiht mit Sand. Dat sülverne Schipp gung mit al de Geschenken unner. Daar freien sück de Nixen un Neptun. De Nikolaus weer bannig in Sörg, wo schull he nu de Kinner up de hele Welt bedenken? He iel van Huus to Huus un beed um Hülp un um een Gaav. In disse Nacht weern al Lü van`t Töwerland emsig to Gang. Daar worden lüttje Koken bucken un Stutenkeerls van all Aard. Appels un Nöten worden tosomen dragen. De Maler vergold de Nöten, de Appels worden mit Zuckerguss övertrucken. Jedereen up Juist geev sien Best daarmit de Nikolaus al Kinner beschenken kunn. Bloot de Schoolmester weer anner Menung. Dat kunn doch neet good wesen, sullen denn ok de bös Kinner bedocht wurden? Denn dat golden Book van Nikolaus gung ja ok verloren, daarum schreev de Schoolmester sülvst een. Daarin weern al Schandtaten van de Kinner van Töwerland moi schier upschreven. De goden Taten föhr he aver nich up! Wat sull nu dat richtig Maat an Straaf ween? De Nikolaus harr aver al an all docht. He nehm de List mit up sien Besök un fraag jeder Kind of all stimmt wat daarin stund. Veel Tranen lepen an dissen Avend över de Kinnerbacken, so düll kunnen de Kinner van Juist doch heel neet west ween. De Nikolaus weer heel verdattert, de Kinner harrn Beterung beloovt un bekemen all een Gaav. Well noch een Leed of een Gedicht vördragen kunn, de harr een Appel of een paar Nöten mehr. Bloot een Jung kunn dat nich laten un versök an de lang, witte Baart to twicken. Aver de Baart weer so fast, so fast wuchsen. Daar weer de Nikolaus nich mehr so nett un Knecht Ruprecht leet de Rood up de Achtersteven van de Jung wippen. Harrn in disse Nacht de Inselinwohner de Nikolaus nich so flietig hulpen, denn kunnen wi nu lang wachten, daar keem keen Nikolaus mehr un de Strümpen un Stevel bleven loos. Marieluise Stolper
|
|