De parfümeert Wiehnachtsboom
“Klaas, kunst du mi disse Dag woll maal eben helpen. De grood Dann dor wull ick woll geern afsaagen, de kun bi Störm woll ümkippen. Ick hebb dormit bit nu tövt, dormit du de Spitz as Wiehnachtsboom nehmen kannst.So`n groden will ick jüst nich in mien Stuuv stelln,“ meen Dina un för eer Naber Klaas wär`d Ehrensaak, sien Naaberin to helpen. De gegensiedig Naberschkopshülp löppt hier man so vansülben ohn veel Bedelee`.
So word de Dann afsaagt, Ünnerdeel as Füerholt körtmaakt un Klaas schleep sick sien Wiehnachtsboom na Huus hen. All sien Don geiht överd` Maat rut un so maak Klaas de Boom noch so recht moi fertig as ut een Billerbook. Wor een Tack to kört wär, käm een bätern hen oder dortüschen. Dorför word mit `n Bohrmaschin een Lock in de Stamm bohrt un denn steek Klaas een moiern Tack in de Stamm, dat de Dannenboom so recht Aart kreech. As he mit de Förm van sien Wiehnachtsboom tofree wär, stell he üm up sien överdacht Terrass, dormit de Boom afdrögen kun un moi frischk blev. Bäter kun d` nich wen.
Hielig Abend käm de Boom rin un word wunnerbor utstaffeert. Ute, Klaas sien Fro, har de Fensters to `n Lüften noch eben openmaakt, dormit aabends moi frisch Luft in Stuuv wär. Oma un Opa kämen noch, word wat Leckers eten und denn gung d` in Stuuv. Se sungen vör d` Boom, aaber up eenmaal fungen se an to schnüffeln. Wat rook hier enig so aarig? Opa aahn wat: „Wo hast du den Baum denn her oder wo hat der gelegen,“ froog he Klaas. Klaas vertell d` un dor gung üm een Lucht up. Hier streken doch faaken maal Katten üm d` Huus to un dor is säker ok een Kaater bi wen, de sien Rükeldropen doran settd hätt.Dat wär kien besünners moi „Parfüm“ van so een Kaater. Dat rook ok nich, nä dat stunk! Frischluftspraydösen musen helpen.
De Wiehnachtsboom hätt man jüst de Wiehnachtsdaag binnen staahn un denn floog he man glieks dorna rut. Schaa, he har ja noch `n bäten staahn blieben kunt. Ober wat nich geiht, dat geiht nich.! Un de Boom stund van nu af ok nich mehr vör Wiehnachten buten – man kann sick d` denken!
Christa Arntz
27.11.2007
|
