|
Jesus warrd boren
De Wiehnachtsgeschicht no dat Lukas Evangelium, Kapitel 2,
Vers 1-14
Dat weer
to de Tiet, dor geef Kaiser Augustus den Befehl rut: All de Inwohners in dat
römische Riek schullen in de Stüürlist inschreben warrn.
Disse
Aart Inschrieben to en Stüür weer wat Niees, un se worr mookt, as Cyrenius den
Kaiser sien Stattholer in Syrien weer.
Un all de
Lüüd güngen hen un leten sik inschrieben, jedereen in sien Heimatstadt.
Ok Joseph
mook sik domols op de Reis ut de Stadt Nazareth in Galiläa hen no de Davidstadt
Bethlehem in Judäa; denn he weer ut David sien Huus un Familie.
Dor müß
he sik inschrieben loten tosomen mit Maria, de em antruut weer. Un se schull
bold Mudder warrn.
Un denn
keem dat so: As se dor ankomen weern, do weer dat so wiet, un ehr swore Stünn
keem.
Un se
kreeg ehren eersten Söhn. Un se wickel em in Winneln un leeg em in en Krüff. Denn anners harrn se
keen Platz in de Harbarg.
Un in de
sülwige Gegend weren Harders op`t Feld. De hardern ehr Veeh bi de Nacht.
Un een
von Gott sien Engels treed vör ehr hen.
Un den Herrn sien Licht strahl üm ehr rüm, un se verfehren sik över de Maten.
De Engel
awers sä to ehr: „Weest nich bang! Höört to: Ik segg jo en grote Freud an, un
de gellt för dat ganze Volk.
In David
sien Stadt is vundoog ju Heiland to Welt komen, de Messias, de Herr Christus.
Un dit is
dat Teeken för jo: Ji finnt dat Kind in Winneln inwickelt un in en Krüff
liggen.“
Un denn
weer miteens dat ganze Himmelsheer bi den Engel. Un de löövten Gott un sungen:
„Eehr
wees Gott in de Hööchde un Freden op de Eerd bi de Minschen, de goden Willen
hebbt!“
Wilhelm
Kappelmann, Bassum
26.11.2019
|
