Herzlich Willkommen!

Leeder

 to de Pellkartüffelmohltied

vun den`n „Vereen, De Plattdütschen“ vun 1902 to Hbg. Eilbeck
opn Sünnobend, denn 17. Juli 1926

Die Schreibweise des Autors wurde unverändert übernommem

„Vereen, De Plattdütschen“

Mel.: Wer will unter die Soldaten

Wer will unner de Plattdütschen,
De mutt hebben frischen Moot,
De mutt hebben frischen Moot,
Sünst paßt he dor nich twüschen
Wenn see fehl vergnögt sünd blot!
Sühst Du woll!
Hier bie uns in unsen` Bund
Is de Stimmung ganz gesund,
Denn bie Fründschaft un Humor
Stoht wi in`d fiefuntwindigst`*Johr! *
Un wat nie uns fehlen deit:
Dat is de Gemütlichkeit.
Sühst Du woll!

Wenn wi uns` Versammlung`n hollen
Denn mokt wie eene bunte Reeg`
Mang de Jungen sidd de Ollen
Un denn sünd wi fein to Weeg!
Hier een Beeker un een` Smöker
Hier een Döntje un een Klöntje
Bi Musik un bi Gesang
Ward de Tied uns gornich lang!
Wokeen quesen will un knurrn
De hett bi uns nicks verloorn!

Un wenn wi in fiew Weeken
Hebbt ne Pellkartüffelhöög
O, denn sünd wi god to spreeken
Un denn smunzelt wi vergnögt
Doch Humor gehört dorto
Hahaha un Hohoho
Hollaho un Hollahi
Lachen mokt de Leewer frie.
Wi vün`n Plattdütschen Vereen
Sünd fidel jo as sünst keen!

Denn bi uns an unse Dischen
Hett noch keener sick verköhlt
Worm un wiß hoolst jeden twüschen
De noch Plattdütsch denkt un föhlt
Hier de olle gode Rot:
„Bliewt gesund, rein un getrost!“
Billst Du Di wat in, mien Jung,
Rut ut de Vereenigung!
Den`n hes`s Dünkel, kriegt wi Di bien Krips
Pett Di jornich op`n Slips!

Olle brave dütsche Sitten
Sünd bi uns noch god verwohrt,
Dat nich utreckt so, bi de Lütten,
Modersprook un Lebensort,
Modersprook ward kuum noch lehrt.
Ober se wullt snacken as de Olln,
Wat wie hebbt dat wüllt wi holln.
Un so bliewt wi wat wi sünd,
Unser Stolz is wat wi köönt.
Wi um uns` leev Dütschlands wacht
Sünd wi nich dat slechste Slag!

Mokt de Runn man ümmer breeder,
Dat dor noch week twüschen köönt,
De` mit uns singt smucke Leeder
Un gemütlich plattdütsch klöönt!
Unse Modersprook to pleegen
Dat bedriewt wi mit Vergnögen!
Un dor paßt am besten to:
Humor, grodherut un liekerto!
Jungs un Deerns kämpft immerdoor
För uns plattdütsch Tru un Wohr!

Friedrich Schnoor
1879 – 1966