August-Appel – De neei Doktor

Dr. Müller hett een neei Assistenten, de alle gern lieden möögt. De kann Platt un seggt jeden glieks wat los is. Snackt daar nich so`n latinschen Prüünkraam rüm.

Buurs Jochen, de ole Knecht,  hett Buukwehdag und sitt nu bi Dr.Meier, de neei  Doktor.  Wiel he Buukkniepen un dulle Lievwehdag hett un of un an ok breken mutt, ünnersöcht hüm  Dr. Meier un meent: „Hest woll nu al unriepe August-Appel eten un glieks Water up drunken, un nu rumoort dat in dien Buuk. Musst woll sehn, dat du rechtiedig na`n Kloo, na’n Papst, na`n Parremant kummst, stimmt doch, nich wohr? Du hest dienen Magen verdürben.“

„Ja,“ seggt Jochen, „heff al gaarnix mehr in Liev, heff al Kamillentee drunken.“

„Ik schriev di Tabletten un Zäpchen up. De Zäpfchen nimmst du „anal“ un de Tabletten „oral.“

„Wat heet denn dat, „anal“ un „oral,“ fragt  Jochen?

„Richtig, dat kannst du ja nich verstahn, dat is ja Latinisch. Oral is de Mund, dat heet, de Tabletten musst du in Mund innehmen. „Anal,“ bedüüt  Moors, de Zäpfchen musst du in dien Hinnersten steken.“

„Hinnersten?“, meen Jochen, „denn mööt de ja rüggels na‘n Magen, mutt ik denn dull sugen?  Wu söllt de denn rüggels daar hen komen dör de ganzen Darm?“

„Keen Angst,“ beruhigt hüm Dr.Meier, „de helpt ok so över`n Darm.“

Kamillentee kannst du aver wieder drinken, bit dat beter ward, eet man eerst mal`n Tweeback.

As twee Dag later Dr. Meier siene Kranken besöcht, steiht Jochen jüst vör de Port.

Doktor Meier holt sien Auto an, dreiht de Finsterschiev hendal un  fragt: „Na alles klaar, schmeckt dat al wedder een beten? Seggen se mal, ik söök hier in Dörp de Familie Fischer, weet se waar de wahnt?“

„Ja,“ seggt  Jochen, „un Herr Dokter, mit mien Buuk is alles kloor.  Ik heff nich mehr breken musst, mi hett keen Eten mehr rüggels dör de Kopp gahn. Ik kann al wedder hosten, ohn dat sick een Gewitter ankündigt. De Ünnerbüxen bruuk ik nich mehr waschen. Heff hüt al richtig wedder eten, de „anale“ und de „orale“ Medizin hett hulpen.

„Se söökt Fischers? Daar sünd se veel to wied fohren, de wahnt an Anfang von`t Dörp, daar mööt se meist een Kilometer torügg fohren.“

„Torügg?“, fraagt Dr. Meier, „ik mutt torüggfohren?“

„Nee,“ meen  Jochen, „torüggfahren bruukt se nich, se köönt up uns Hoff ümdreihn un denn köönt se liekut fohren. Heff gaarnich wusst, dat Fischer ok Dörfall hett, de hebbt doch kene gröne August-Appel.“

Wat harr man fröher vör schöne Appel. De „August-Appel“  un de „Prinz-Appel,“ dat weern de fröhen Sorten. „Grafensteiner“ harrn een annern Geschmack as  hüüt, de weern ganz saftig. Denn de „Uelzer Rambur,“  de  „Celler Dickstiehl,“ de „Goldparmän,“ de „Boskopp“ und tolesd de rode „Isappel.“

Hüüt bruukst du nich töven,  bit de August-Appel sowied sünd, kannst`d to jeder Johrestied riepe Appel ut de ganze Welt köpen. Dat giern na riepe Appel is vörbi. Geld ward ok knapp, vörn Appel un`n Ei  kriggst ok kuum noch wat.

C. Fr. Bautsch

17.08.2012