|
Dat Swiensglück
In uns Gemeen weer för ’n Süüdkrink
Oostholsteen de tostännige Reddungsdeenst stationeert. Vun een blödige
Beleefnis, (kuum to glöven) un ok över de Ursaak will ick nu ut mien Tiet as
Rettungssanitäter (10 Johr) vertellen. –
Över Telefon informeer uns een gresig
krieschende Fruunsstimm, in Panik kuum to verstahn: „Hier in ’t Döörp is een
Keerl mit sien Lieferwagen gegen eenen dicken Eekboom ballert. De ganze Straat
is vull mit Bloot un Bargen vun Glassplitters överseit. Een Been vun denn Schaföör
hängt ok noch ut de Autodöör bit op de Straat ruut. – Üm Himmels Willen, kommt se fix, hier ward in hööchste
Levensgefohr de Reddungswagen bruukt!“
Mit Blaulicht un dat dörchdringende „Ta-tü-ta-ta“
vun uns „Martinshorn“, avers ok so ’n flaue Geföhl in uns Magens, rasen wi in hööchste
Tempo dorhen. — Opletzt na poor Kilometers kömen wi an de Unfallkrüüzung an. –
Opreegte Minschen gestukileern as wild mit de Arms herüm, all vun wieten to
sehn: „Wo blievt Ji denn bloots?“ Würrn wi barsch anblafft. – Twee
Wachtmeisters versöchen mit ehr Polizeikellen denn Verkehr aftosparren un ümtolenken
un bemöht, de aggressive Stimmungslaag vun berüchtigte „Spanners“ in ’n Griff
to kriegen. Mien Kolleeg Hein, een grote Keerl vun twee Meter, ansünsten de
Rooh in Persoon, würr liekenblass, as he de riesige Blootlaag vör un in dat
Auto bi ’n Eekboom sööh. – Ok ick müss
bannig slucken: Woanns kann een Minsch bloots so ’n groten Blootverlust hebben
as bi düssen Fohrer achtert Stüür, över un över bloots noch in Kontuurn
erkennboor? „De is bestimmt glieks doot west!“ Hör man de Stimm vun so ’n
Klooksnackers. -„So ’n Karambolaag kann doch Keeneener överleven!“ – Meen een
annern Keerl: „De Motoorhauv vörn hett bloots poor lütte Bulen afkregen, heff
ick allens fotographeert. – Dat is ja ni nich to begriepen, woanns hier dat
veele Bloot herkümmt?“
Hein un ick müssen nu versöken, de „Eerste
Hölp“ bi dat Unfallopper antowennen. „Wi mölt em ut dat Auto ruut kriegen, versöök
maal denn Rautekgriff bi em“, stöhn Hein un ick harr mi dorbi fuurts vull mit
dat klüterige Bloot insmeert. – De Mann musenstill in Sitz, as ick mi över em böög
un nagraad versöken wull, denn blödigen Sicherheitsgurt to lösen, as mi
middenmang de dick runnen Blootkröst in sien Gesicht blaue Ogen anblinzeln un
he ünner fluchen schimp: „Verdammig, möökt denn nu maal Jichteneener vun juuch
Klookschieters mien rechten Foot loos, he mutt achter de dösigen Pedaale inklemmt sien, – Aua Minsch!“ –
Leeve Lüüd, uns füll een Steen vun ’t
Hart bi sien Schimperee un wi spören in düsse Momang erlichtert, dat he, absehn
vun Glassplitter un poor Kratzer wull doch nich so slimm to Schannen kommen
weer, as dat gresige Gesamtbild vermoden lööt? – Avers, woher kööm bloots dat
veele Bloot? — Hier nu mien Riesen-Swiensglück-Verteller……
In sien Profeschoon as friege
Slachtermeester föhr he mit sienen Wagen vun een na de anner Huusslachtung. –
Op de Ladefläche stünnen jümmers söß sülvern blitzende Stahlkannen, de vull
Swiensbloot füllt weern un bi denn Opprall gegen denn Boom na vörn ümkippt
weern. Wenn düsse 60-Literkannen as’n Rakeet „so-Knall-op-Fall, in Richt Führerhuus
schöten? – Mutt ick noch mehr vertellen? – Erinnern kann ick mi noch goot an
denn eegenordigen Mischröök vun Swiensbloot un Verdeeler-Kööm! – Denn harrn wi
na de Trüüchfohrt vun ’t Krankenhuus sülven mehr as nödig.
Addi Kahl
02.04.2022
|
