fiert een Stammdisch in de Kneipe, rieklich Alkohol hebbt se drunken, sünd so

as man seggt, besapen. Een Polizeiwagen steiht abenvs routinemäßig vör de Döör

van de Kneipe . Mit maal geiht de Döör open. Een Keerl torkelt up de Parkplatz

to, schwankt hen und her. De Polizeibeamten grient sik dat een, as de Keerl daar

van Wagen to Wagen löppt und versöcht de uptoschluten. Bienahst weer he

henfallen. Daar endlich passt de Schlöttel, aver an de verkehrte Sied van sien

Auto. He treckt sien Jack ut, versöcht de Motorklapp up to maken, markt dat de

Jack daar nich rinpasst. He schmitt de Jack rin in sien Wagen und fallt daarbi

fast hen, schnappt sik aver de Jack und kriggt mit veel Möh de Gepäckklapp achtern

in Auto open, kriggt de Klapp kuum to.

In de Twischentied verlat de annern Stammdischfreunde na und na dat Lokal und

föhrt na Huus. He aver stiggt nu in sien Auto, dreiht de Schlöttel rüm, maakt de

Schievenwischer an un ut, stellt dat Radio ganz luut an un ut.  Denn drückt he up de Hupe, knipst dat Licht

an un ut und stigg noch maal rut. Wedder stiegt paar Gäste ut dat Lokal, grient

sik dat een över Gustav. De kröppelt noch maal in sien Auto rin, versöcht paar

Polizei will jüst na hüm hen gahn, daar start he de Motor, peddt up dat Gaspedal

und föhrt weg. De Polizisten springt rin in ehr Auto, stellt dat Blaulicht an,

överholt hüm, Kelle rut und holt hüm an. „Führeschein  bitte, haben sie was getruken?“ „Kloor“,

seggt Gustav, “ohn Drinken kann doch keen Minsch leven. „Wiest

se maal,“ nu snackt de Polizist Platt, „de Fohrtüügpapiere un de Führerschien.“

Dat hett lang duurt bit he dat funnen harr. „Hauchen

sie mich mal an, sie sagen doch, dass sie was getrunken haben.“ „Aver doch bloot Water,“ stottert Gustav, as wenn he

duun weer. „Dat

seggt se, dat glööv ik aver nich,“ meen de Polizist, steek een Röhrchen in een

nich angahn,“ schüddel de Polizist de Kopp. He gifft hüm noch maal de Apperat

un Gustav muss noch maal pusten. As wedder nix to sehn is, meen de Polizist,

dat de Apperat woll kaputt is.“Ik

mugg geern, dat se mit uns kaamt, wi mööt doch woll een Bloodproov nehmen, wi

se in hör Auto söcht hebbt, kuum stahn kunnen, wackelig gahn hebbt un an de

aver grien un lach Gustav: „Daar bruukt wi nich hen,“ see he, „ik bün hüüt de

Lockvagel west, heff den Besapenen speelt, daarmit de annern, de wirklich wat

drunken hefft, na Huus föhrn kunnen. Heff doch dat richtig maakt, wi seht, hett