Finanzkrise
 | |
Finanzkrise Nee, Minsken un Froolü, wat weern dat fröher doch anner Tieden. Daar geev dat för de Dütsch Mark reell wat to kopen. Togegeven, man muss ok Geld hebben, dat weer na de Währungsreform in Juni 1948 nich so eenfach. Aver so na un na kemen de Lü dör hör flietig Arbeid to wat Geld. Un wu de Dütsken nu eenmaal sünd, wordt een Deel daarvan up`t Spaarbook bi de Bank inbetahlt. För slechter Tieden, heet dat daarmaals, aver harrn de Lü nich eerst slecht Tieden achter sük? Egaal, de Lü sparen sük wat man`t Muul of, se wullen doch ok eenmaal wat beter ween as de Nahber tegenan. Een neei Rad viellicht, een neei Kluft un för de Froo een fein Sömmerkleed. Dat weern doch „Ziele“, up de man updaal sparen dee. Ok wenn`t lang düren kunn, de Lü leten sük nich daarvan ofbringen to sparen. De Banken un Sparkassen mussen sük ok wat infallen laten. Bloot van Sparinlagen kunnen se ja ok nich bestahn. Se mussen doch ok Geld verdenen un so makten se Reklam för „Kleinkredite.“ De lüttjen Kredite sullen de Hannel ankurbeln. Fahrröd, Tüg, Oven, Kökengeschirr, Betten, Uhren worden faken mit disse lüttjen Kredite finanziert. Raten van fiev Mark in`t Maant, dat weer kiene Seltenheid. Selten geev dat Utfallen. In de fievtiger Jahren, as al mehr verdeent wurr un ok bold jedereen Arbeid harr, kemen de eerst grötter Anschaffungen hento. An`t Huus wurdt umboot, een neei Stuuv wurdt köfft un dat eerst Auto keem up`n Hoff. Dat so nömt „Wirtschaftswunner“ nehm sien Anfang. Een halv Jahrhunnert wieder: 2007/2008. Över Amerika flüggt de Pleitegeier. De Lü daar könt hör Hüs nich mehr hollen. De fett Jahren sünd vörbi, immer mehr Schulden maken geiht nich mehr. Un de Banken? De hebbt nu to doon, dat se hör Geld wedder binanner kriegt. Zwangsversteigerungen! Veel schlimmer is dat, dat de Banken hör Förderungen wiederverköfft hebbt in de wiede Welt un de Papieren nu nix mehr wert sünd. Enn van Leed: De Lü verleert veel Geld, Geld dat mennigeen möhsaam tosomenkratzt hett. De Konsum litt daarünner bannig, weltwied. Autos wurden nich mehr so as fröher verköfft. Neei Autos könt bloot noch mit Priesofschlag een neei Besitzer kriegen un de Pries för Gebruuktfahrtüg sünd kräftig na ünnen fallen. De Hülpropen van de Banken un de Autoindustrie an de Staat sünd hört wurden. Uns Regierung hett Hülp toseggt üm dat Slimmst to verhinnern. 29.12.2008: Willi hett een Termin bi sien Bank. Sien „Berader“ holl hüm de Dör open: „Darf ich Ihnen einen Kaffee einschenken?“ Willi harr een mulmig Geföhl, wat nu woll kummt. „Een Tass kann`t woll lieden.“ De Bankberader vertellt hüm van de Weltwirtschaftskrise, Willi harr daar ok al wat van hört. Un he harr Sörg üm sien Geld, dat he vör twalv Maant anleggt harr. Twintigdusend EURO harr de Berader hüm anboden in Zertifikate to sess Prozent. Amerikaansk Papieren, hunnert Prozent seker. Weer daarvan noch wat to redden? „Wiedersehn,“ see Willi as he Bank verlaten dee. Kien „Danke“, kien Blick üm hüm herüm. He wull bloot na Huus. De „Berader“ harr hüm jüst vertellt, dat de Papieren noch daar aver nix mehr wert weern. He reep Willi noch achteran: „Die Hoffnung müssen Sie nicht aufgeben, wir tun unser Bestes für Sie.“ Hoopnung! Daar wull Willi nu nix van weten. He harr to doon, sien Auto ohn Mallör up`t Straat na Huus to stüren. Wu sull he dat sien Froo Käthe verklaren? Käthe weer doch al gliek daartegen ween, Geld in „Zertifikate“ antoleggen. Aver nee, Willi harr dat up de Zinsen ofsehn, sess Prozent weern doch mehr as bloot twee Prozent! „Na Willi, du süchst so bedrüppelt ut, hett de Mann van de Bank di vertellt, dat uns Geld weg is? Ik hebb doch van Anfang an seggt, laat uns dat Geld man up uns Spaarbook behollen. Du wullst dat ja nich un hest di dörsett mit dien Dickkopp. Twintigdusend EURO verloren, nee man nee!“ Willi see nix, he seet in sien Ohrensessel un holl sien Hannen vör`d Gesicht. Wat sull he nu ok seggen, Käthe harr ja Recht. Un Käthe holl nich up to futern: „Van nu of maak ik de Finanzen, sparen, sparen, sparen. Toeerst kannst du dien neei Auto vergeten. Daar fahrt wi so lang mit, bit dat utnanner fallt. Un de Urlaubsreis na Spanien kannst ok ofschrieven. Dien Kegeln un Skatspeleree musst du strieken. Un, un…“ „Ja, ja,“ see Willi, mehr in Ünnerverstand kreeg he dat bloot noch mit. As he sien Hannen van sien Ogen wegnehmen dee, daar seeg he Käthe nich mehr. Aver in Köken weer Käthe immer noch an schellen. Dat wordt dunkel un Willi seet immer noch in sien Ohrensessel. He stund up un gung in de Köken. Käthe seet an`d Disk, vör sük een Tass Tee un Knippkoken. „Nu sett di man eerst maal hen, Willi,“ see se, „drink man eerst maal Tee. Wi moot nu tosomen versöken, de Schaa to minimeren. Hauptsaak is, dat wi gesund sünd un ok blieven doot.“ Harr Willi recht hört? „Drink man eerst maal Tee.“ Ach ja, Käthe, se weer doch so ene hartenleevste Froo. Finanzkrise hen, Finanzkrise her, Käthe harr nu dat Seggen över dat Geld. Bloot schaa is`d ja, dat dat „Unwoord“ van 2008 „Notleidende Banken“ wurden is. Harrn de Lü nich ok dat Woord „Notleidender Willi“ utsöken kunnt? 20.01.2009
| |