Gisela, du büst de Fru för mi

Moder weer in Kriegstieden bit 1945 un dorna de Organistin in uns

oolte Vicelin-Kark in Süsel. – Geev dat dortomool gresiges Sirenen Gehuul wegen Flegeralarm, weer dat mitünner ok verbunnen mit

Stromutfall för uns oolte Karkenorgel. – Kloor weer liekes dat wi

Kinner, ok in düsse Tieden, to ’n Klaveerünnerricht schickt würrn,

wo wi un ok annere Döörpsgören denn vör so ’n pikkenswatte Flügel

sitten müssen, üm ünner strenge Regeer vun een Klaveerliehrersch

ahn Enn langwielige Tonleddern un klassische Etueden spelen

möten.
 
Ik harr dat nich so mit de Klassik, dorför avers bannig wat mehr de

„Lichte Muse“ un dat „Ut’n-Kopp-spelen“ in Sinn. – To ’n Bispill to

geern ut mien Kinnertiet denn Ohrwörm: „Gisela, Du büst de Fro för

mi!“ — Ik komm later noch dorop t’rüüch…..

Ik müss öfters maal mit Moder mitgahn, üm an dat sogenannte

„Feernwark“, achter de Orgel-Trüüchsiet een wichtige Funktschoon,

ganz düchtig in de twee vörhannen Pedale to pedden, üm de nödige

Lufttofuhr för Moders Överree to kriegen. Weer de Stroom weller

dor, föhl ik mi in de Frietiet as magisch vun een wörmstekerige

Harmonium antroken, dat all langen utmustert un in denn vördersten

Karkentrakt stünn.

Fix op de oolte Bank rutscht, de quietschigen Padaals wesselsietig

daal pedden, üm an utdröögten Zegenbalg mi Elan to versöken, em

vull Luft to pumpen un denn de veelen Register uttoprobeern.

Un wenn denn mit veel Gedüür ut dat Harmonium wat ruut kööm,

wat sik meerst na ’n beswippste Dudelsackspeler anhüür, de sik

dorbinnen versteken harr, dörchleev ik mien Glücksgeföhle un de

ungestörte Gelegenheet, düssen Slager full Inbrunst to öven. —

Denn güng miteens de grote Karkendöör op un uns Küster kööm in

sien swatte Kledaasch bedrohlich op mi to, tröök mi an ’t Ohr hooch

un schimp: „Dumme Bengel, Du kannst doch Dien Moder nich mit

so ’n Kattenmusik bi ’t öven stören. Ruut mit Di, Rotzlöppel, un laat

di hier ni nich noch eenmaal tofaten kriegen!“

So enn denn för lange Tieden mien Klassik-Utbill an denn pikken=

swatten Steinway-Flögel vun de Klaveerliehrersch un so ok mien

flotte Ohrwörm: „Gisela, Du büst de Fru för mi“ un ok dat Erinnern

an dat oolte wörmstekige Harmonium. – Vörbi för jümmers?…….

Veel Papeer för lange Vertellers över ’t Leven reckt nich, üm över

de veelen „Op un Daals“ to vertellen, dat würr bestimmt to ’n

verstuven in irgendeen Schufflaad ennen. Un so gifft dat denn nu

een Riesensprung in mien Verteller över latere Tieden……

To ’n Bispill as Musik-Koopmann för klassische un ok moderne

Instrumente, vun Noten, Böker un Tobehör, vun „Tuten un Blasen“

un ok jümmers noch ’n beten wat över de „Lichte Muse“ an witte un

swatte Klaveertasten.

Un dat geev ok jümmers mehr Minschen, de för lütte un grötere

Fieren een Muskanten engageern wullen. – So ok eenes Daags

eene öllere Daam mit denn Wunsch, ik schull ehrn 70. Boortsdaag

kommod de Gäst mit bekannte Ohrwörm ümrahmen….

Ehr Fründin, op Besöök ut dat ferne Amerika, fröög mi niescherig,

woanns wull mienen Fundus för ’t „Musik-maken“ her kööm un so

vertell ehr vergnöögt vun mien Slager; „Gisela, Du büst de Fru för

mi!“

Se anter: „Könnt Se dat mool för mi anspelen?“ – „Natüürlich“, sääh

ik, güng an ’t Klaveer un speel ehr de Melodie vun „Gisela“ vör. –

Se würr op’nmool liekenblaß un ik beed se, sik doch op’n Stohl to

setten, haal ehr fix ’n Glas Water, as se denn mit belegte Stimm sääh:

„Dat is mien Leed un dat hett mien Leevster samt Text för mi alleen

komponeert. – He weer in Hamboorg dortomool as Kapellmeister bi

denn NWDR anstellt un dirigeer deelwies dat Dansorchester. – Un

weet Se wat, – de „Gisela“, de he besingen deit, bünn ik, un heff

deswegen ok mien Hart an em verloren!“ – Ik nickköpp full Twiefel.

„Glöövt Se mit dat“, sääh se, „ik heff noch jümmers de ganz oolte

Opnahm op ’n Tonbandkassett mit sien Singeree un de Musik vun

de NWDR-Combo!“………..

Dat ik totaal baff un bannig anröhrt weer, könnt Juuch mi all glöven

un so slütt sik düsse Kreis üm denn Slager : „Gisela, Du büst de Fru

för mi“ na so lange Johren. – För mi as Luusbengel blifft bloot noch

in Gedanken mien Spill an ’t wörmstikige Harmoniom in uns oolte

Vicelinkark in Süsel.