|
Klatschen
Dat warrt
jümmers verrückter in’t Fernsehen: Wenn dor bi en Sendung Lüüd mit in dat
Studio sitten un de Moderator kümmt rin, denn klatschen se, as wenn se nix
anneres könt. Un dat doot se nich blots, wenn dat en sünnerli beleevte Minsch
is, nee, dat doot se bi all! Ik weet nu ok, dat se vörher al övt hebbt, dat se
bi dat Begröten un ok twischendöör as dull klatschen mööt.
Se kriegen
mitünner ok en Schild wiest, dor steiht denn „Applaus“ op. Ik finn dat blöd!
Wenn ik klatschen will, wiel mi wat goot gefullen hett, denn do ik dat
friewillig un nich op Kommando! Man klatschen un trampeln un fleuten as wenn ik
mi vöör Freud gor nich mehr inkriegen kann, wenn ik dat nich so meenen do, dat
finn ik unecht! Dat kummt je wull vun Amerika, man wi schullen lever nich
allens namoken!
Gerd Thiessen
Obstinaatsch
Dat en nich
gern in‘t Krankenhuus liggen deit, dat is wull ganz normal. Mehrstendeels
willst du gau wedder nahuus, ok wenn du di naher wunnerst, dat di dat doch noch
nich so goot geiht, as du dacht hest. Un denn schicken se je hüüttodaags de
Kranken ok jümmers gau wedder weg, wiel dat je Kosten sporen schall. Dat is je
wull bi dat ganze de Hauptsaak.
Man dat
gifft dat ok anners! In Wolfenbüttel in Neddersassen hett dat en Mann bannig
goot in dat Krankenhuus gefullen; he wull partout nich na Huus. As all dat
Snacken un Toreden nich hulpen hett, hebbt se de Polizei ropen. De is kamen un
hett sien Bett mit em dorbinnen rutschoven,
em in’t Auto packt un na Huus bröcht. Bi dat Manöver is wull ok Sprit
in’t Spill west, de Patient weer ganz un gor nich nüchtern.
Gerd Thiessen
|
