Kreiht de Hahn oder kreiht he nich?
|
Kreiht de Hahn oder kreiht he nich ? Hermann weer een Jung van`t Land, weer 10 Jahr old un wuss up een Buurnhoff up. He schull al lang maal bi sien Onkel un Tant in´d Nahberdörp Marx slapen. Endlich weern Ferien un nu schull dat losgahn. Hermann maak sien Tasch torecht, klemm de up d` Gepäckholler un suus los. Üm elven Ühr keem he an. Sien Vedder un Kusin luren al up üm. Wiel vör Middag noch Tied weer, bekeken se mitnanner dat Veehtüg up `n Hoff. Daar weern so wunnerbaar jung Hahns. De harrn Hermann dat andahn. He weer ja nich up d` Kopp fallen un froog sien Onkel Didi, as he middags van`t Land keem: „Könt de Hahns enig al kreihn? Uns in Huus könt al kreihn un de sünd ok nich öller as disse.“ Onkel Didi krabb sick achter `t Ohr un see: „Wenn se `t nich könt, denn moot wi ehr `t lehren.“ Hermann weer platt. Sowat harr he ja noch nie hört. „Denn moot wi dat na Fieravend even proberen,“ see Onkel Didi. Namiddags muß he noch weer na `t Land hen. Hermann wurr rein kribbelig. Immer wedder leep he up d` Weg un keek, of Onkel Didi woll bold keem. As he denn endlich daar weer un d` Peer utspannt harr, sprung Hermann up üm los un froog: „Schall dat nu denn losgahn mit de Hahns?” „Jo, ji könt `t al all binannerholen.“ „Wat bruukt wi denn daar to?“ Onkel Didi dach na un see: „n Deken oder `n Zeltbahn, een Spegel un een Kabellamp.“ De Kinner holen `t fell all binanner. „Is dat `t all?“ fraag Hermann. „Ne, nu bruukt wi noch de Hahns.“ Un denn gung dat los: Een Hahn wurr ut d` Kasten ruutholt. De Kinner floog dat Hart vör Upregung, so gespannt weern se. De Deken wurr spannt un de Spegel daar an fastmaakt. De Kabellamp strahl de Spegel an un de Hahn seeg sick daar in. „Nu moot wi üm vörmaken, wu dat Kreihn maakt ward. Fangt ji man al an,“ see Onkel Didi an de Kinner. Se kreihn un deen ehr Best, ober de Hahn röhr sick nich. „Ik glöv, ji hebbt den richtigen Ton nich dropen.“ Nu fung Onkel Didi sülvst an to kreihn. Ober ok bi üm leet sick de Hahn nix marken. „Du ollen dösigen Hahn“, schullt Onkel Didi un smeet üm up `t Rick. Nu keem Hahn Nr. 2 an Tour. De Zeremonie wurr genauso aftrucken as bi den ersten un harr dat sülvig Ergebnis. „So,“ see Onkel Didi, „een hebbt wi ja noch. Maal sehn, of de schlauer is.“ Ober leider weer de ok nich schlauer as de annern un Onkel Didi gniffel sick een. As Hermann dat Smüstern in Onkel Didis Gesicht seeg, wuss he, dat de ehr vernarrbruukt harr. Dat Resultat van de Geschicht: Kreiht de Hahn? Ne, he kreiht nich! Annegret Neunaber 14.10.2009
|
