Liendwang in Park

Lisa hett een lüttjen Hund un de mutt ja regelmäßig Utloop hebben. Nu hett Lisa aver dat Glück, dat de Park man glieks üm de Eck is. Darteihn Johr geiht se nu all mit her lütt Nina dor spazeern, tweemol an Dag. Van April bit Juli muss se Nina anliehnen, van wegen „Wildschongebiet“.Dor hollt se sik uk meesttieds an. Blots anner Lü, de schiet dor wat up. „Mien Deer löppt jümmer bi mi.“ „Mien Deer höört up Woort.“ All so wat muss se sik all anhöörn.

Eens middags wull se weer mit Nina up Tuur. „Wat is dat denn?“ Een neet Hinwiesschild ! De Park wuurd as „Landschaftsschutzgebiet“ utwiesen. Oje, so veele Verbote, un dor stund „Leinenzwang“. Lisa harr nu grad hüüt middag de Lien gor nich mitnahmen. So seggt se to Nina: „Nu laat us man blots de lüttje Runn’ lopen, wenn wi wieder gaht, mach woll een Kunterlöör graad us to faaten kriegen.“ Nina maakte gau ehr Geschäft, ünnern Struuk versteiht sik, un se gungen furs wedder na Huus. Af denn Daag löppt Nina blots noch an de Lien.

Nu hett Lisa dat de letzt Maand so richtig bekieken kunnt. Man kann woll seggen, van teihn Lü holt sik villicht twee an disse Ornung.So uk vandaag. Is Sönndag un Lisa un ehr Mann gungen fein mit her Nina spazeern. Kört för de Utgang van Park keeken se sik üm. Dor keem een jung Poor un een Hund. De Hund leep vör de beiden ahn Lien. As de Tofall dat will, leepen de beiden ok rut ut de Park. Se harrn nich maal een Lien in de Hannen. Lisa kunn her Snuut mal woller nicht hollen un seggt: „ Wenn Sie nun schon mal hier herauskommen, möchte ich Sie doch bitten das Schild zu lesen!“ „Das haben wir schon,“ see de jung Keerl. „Und das interessiert Sie nicht?“ „Nein!“

De Antwoort wull Lisa so nich stahn laten. „Dann muss ich mich doch wohl noch von der Stadt einstellen lassen“, see Lisa. De junge Mann anteert slaagfertig: „Wenn Sie darauf angewiesen sind!“ Dor weer Lisa baff. Nee, dat kunn se nich verstahn. Dor schreet de Lüüd „Erhaltet das Grün in den Städten!“; aver wenn dat schützt ward un Verbottsschiller upstellt worden, denn pluustert se sik up un holt sik dor nich an.

Erika Bohlen

30.11.2007