Lüttje steeklüstig Dinger

Dackeldaam Chira
Lüttje steeklüstig Dinger

„Aaah – een Königriek för een Bed!“ Dankbor wär Inge in d` Bed kraapen. Jungedi, se har sick in eer Öller vandaag woll doch `n bäten to veel vörnaahmen, wiel dat Weer so good mitspeel. All de Fensters wuschen un hier un dor wat afschwiemkert un noch dit un dat in Örnung brocht! Se wär nu ok kien jung Frominsch mehr un dorto ok nich ganz gesund. Aaber in Vergliek to mennigeen jung Minsch har se eern Kraam in Schuss. Eer Motto för de Arbeid is: 1. Dat moot! 2. Dat kann. 3. Un dat wär good, wenn d` noch kloor word. To jede Tied kann man bi eer unverhopt rinkaamen, se hätt d` all in Örnung, un dorup is se ok düchdig stolt. Eer ganz grood Lewd is eer veerbenig Fründin Chira. För de „ritt se sick to Nood noch `n Been“ ut,  oder ick will maal so särgen, wenn se bold gor nich mehr kann, denn schuffelt se mit dat lew Deert, wat eer veel Freund bringt, doch noch `n  Ennen dör `n Busch, dormit Chira ok to eer Recht kummt, wat immer dat Recht ok is. An dissen Aabend hoop se för sick, dat Chira de Nacht nich na buten mus. Dat kann ja maal vörkaamen, dat so `n lütten Grasmieger nachts ok noch maal `n övervull Blaas oder Darm hätt. Aaber dat wär bi Chira selten.

 

Inge `s Aadem wär ruhiger worden, se dussel so sinnig in `n Schlaap röver. Up eenmaal hoog se mit een Hand üm sick to un dat woll ok mehr in `n Schlaap, un denn leeg se wer ganz ruhig dor to schlaapen. Dat düer aaber nich lang, dor word se reell upwaakt. Een „Sssssss“ wär to hörn, een Mügg floog üm eer to. Man – wu se dat hassen de! De gräsig Dinger verpasst eer doch alltied so `n „Bulenpest,“ de mögt eer Blood schiens besünners geern. Dor full eer in, dat se de  Flegengitter noch nich in de Fensterraahmen inklemmt har. Dat wull se mörgen up jeden Fall glieks maaken, aaber nu wär d` eersmaal nödig, disse Mügg to kriegen. Man – un dat all, wenn man so möe is. Hech – seet dor wat up eer Nöös? Se hoog sick bold sülben een an Snuut, un denn maak se eer Nachtdischlamp an, üm de Flegenklapp ut de Schuuvlaad ruttoholen. Dat olle verdammte Ding van Mügg mus eersmaal „an Kant maakt“ werden, anners kreech se kien Schlaap.

 

Lütt Chira käm van ünnen de Trepp hoch un keek üm de Döreck, wat dat dor för `n Upstand wär, jüst wenn man schlaapen will! Inge stund nu up un wull rutfinnen, wor dat oll steeklüstig Ding sick hensettd har, denn se hör jüst nix doran. Aaber dat Düvelsding mus wech, anners kreech se kien Schlaap! Se maak dat grood Lucht an, leep dör de ganz Schlaapkaamer, denn dör de Fluur un maak de Dör to d` Frömdenkaamer to. De Baadkaamerdör wör to, aaber se kun man doch noch eben up d` Klo gaahn. Up eenmaal har se ok dat Geföhl, as wenn eer Nöös bäten seer de, so kun se sick de ok glieks eben in `n Spegel ankieken. Tja – un wat seech se dor, een platthauen, aaber bloß noch halv Mügg up eer Nöös un dorünner een lütt rood Stäe, wor dat oll Ding rinsteken har. Dor har doch dat steek-lüstig lütt Deert noch körtwech een Steek anbringen kunt, aaber kien Blood mehr kregen! Müggenschicksaal!

 

Christa Arntz     

 

02.06.2008