Mien Siedensprung in Paris

Mien Siedensprung in Paris

Nee, dat weer nich so as ji jetzt denkt, avers man mutt de Lü ja neeisgierig maken, as de Zeitung mit de veer Bockstaven. So watt as ik beleevt hebb, passeert nich all Daag. Is good teihn Jahr her, daar hett de Accumer Pastor M. Schock mit`n Bus vull reformerte Lü, meest all Rentners, un ik weer ok daarbi, `n Tour dwars dör Frankrieck maakt, „Up de Sporen van Calvin“.

De erste Dag vormiddags Versailles bekeken: de moi, gepflegten Anlagen, dat grön un bleu överall un denn dat grootartig Schlöss,  de Orangerie, de Waterspölen un wat daar up de 60ha noch all to finnen weer. Keen Wunner, dat den „Ollen Fritz“ dat gefallen hett un sien Sancoussi daarna boen laten hett.

Na Middag gung dat wieder in de Stadt rin, na de „Place de la Concorde“. De Busfahrer, `n Holländer, `n goden fründelken Keerl, holt an so`n Eck waar`t Souveniers to kopen geev, he meent naher bi de Stadtrundfahrt gifft dat doch kien Gelegenheit daarto. De mesten Lü stiegt ut, ik ok. ,Minieiffelturm un Ansichtskarten etc. verkoopt de Marokkaners. Ik hannel, de Burschen snackt englsch, se laat ok mit sick hanneln. Annern Dag, koomt wi tofällig in`n Bökerladen, daar harr ik datsülvige kriegen kunnt for den Pries, de ik daar uthandelt harr, na ja Spass hört daarto, un dat Leven is nich so langwielig.

Na mien Inköpen seeg ik daar en groot Toilettenhuus. Ik denk, ganzen  Namiddag in Bus sitten, gah daar man noch even fix hen. Dat dürde avers woll wat länger —- de Bus weer weg. Wat nu? Ik kiek üm mi to.  Ganzen Hörn hen staht allerhand Busse, ik daarhen, uns Bus nich daarbi. Ik krieg`n Schrick. Wat nu? Wenn de mi nich mithebben willt, denn laat hüm, ik harr ja`n Portemonnaie mit, un mit „Moos“ kummst ja överall hen. Ik sett mi eerst maal up den Sockel van de Obelisk hen un geneet dat moie Weer. De „Obelisk de Luxor“ hebbt de Franzosen angeblich van Ägypters geschenkt kregen, as de Dütsken de „Nofretete“, glöv well will, ik glöv eher se hebbt dat Woord „klauen“ veredelt. Na ja, so kriegt Europäers ok noch wat van de fröher Kultur in`t Morgenland mit. Ik kiek nu de moiste Prachtstraat van de Welt, de „Champs Elyseès“ andaal bit na de Triumpfbogen “L`Arc de Triomphe” un denk, de kannst du ja moi andaal lopen, hest ja Tiet genog. Disse breed Straat, up beid Sieden `ne Allee un daar achter `ne Wohn- un Geschäftsstraat, daar kummt de Kurfürstendamm nich mit. Na twee Kilometers stah ik denn vör de Triumpfbogen un denk, ja, de Franzosen könt jüst so good boen as de Dütsken. Dat hett Friedr. de Groot fix mitkregen un de Hugenotten, Anhängers van Calvin, de bekannt weern för hör handwarklich Talent, na Berlin holt.

L`Arc de Triomphe

Nadem ik de Triumphbogen bekeken harr, seeg ik links de Straat andaal `n Taxi stahn. Ik denk, dat passt ja, un gah daarhen. Daar fallt mi in, dat ik de Naam van`t Hotel gaar nich weet, wat nu? – Nützt ja nix, erst maal rin in`d Taxi. De Chauffeur sücht ut as`n Japaner, kien Woord englsch, ik up`n Zeitung upmalt de Nord van Paris, dat harr ik maal hört. He fohrt los,  ik wies hüm Portemonnaie mit Monnies, daarmit he sücht, dat ik betahlen kann. He fohrt un fohrt, ik glöv he hett dat begrepen mit Nörden un so, wi fohrt över de höchste Erhebung van Paris, de Montmatre, daar wiest he mi de Basilika „Sacre`-Coeur“, wieder geit`d.

Sacré Coer – Foto Florian Schütz

Nu fohrt wi de „Mehlstraat“ direkt up de „Rode Möhl“ to, fröher ja Mülleree, un siet de Weltutstellung 1889 „Moulin Rouge“, weltbekannt för ehre Cabaretts, Can-Can un so wieder. Wi fohrt rechts af, hier meent man, jüst as up de Reeperbahn, hier heet dat „Pigalle“. Mien Fahrer kickt mi an, of ik utstiegen will? Ik schüttkopp un bedüt hum, man wieder.

 Na`n Tiedlang seeg ik an een Hotel de Naam „ Campanile“, mi geiht een Lücht up, so heet uns Hotel doch. Ik verklaar mien Fahrer, hier holt wi an un fragt, he schall averst ok mit rinkomen, un mi nich wegfahren. Wi rin in dat Hotel. All sauber un akkraat, an de Rezeption steiht een jungen Kerl in Uniform. Bonjour Monsieur, do you speak english?  Yes Sir.  Un denn verklookfidel ik hum, dat  ik in`n Hotel mit de sülvig Naam övernachten do, un wull daar gern wedder hen. De Jungkerl begreep dat, telefoneer, fraag mi na de Reisgrupp un kunn de Taxifahrer seggen worr he mit mi hen muss.  „Merci beaucoup“ un wi kunnen wiederfahren. Na twintig Minüten weern wi all ankommen. Mien Chauffeur wull sesstig Francs hebben, ümrekend twintig Mark, weer  ja noch günstig. De Mann fründelk de Hand geven un „Adieu“, weg weer he.

N´Stünnen later keem de Bus. Un ik kunn mien Lü in Empfang nehmen. Avers de Rieg na: De Polizei hett uns Bus van den Place de la Concorde wegschickt, un dat ganz energisch, at uns Fahrer noch up mi wachten wull, he schall later noch maal üm den Platz ümtoo fahren ween, avers ik weer ja verswunnen. De Froonslü schüllt sick düchtig upreegt hebben, avers mien Nebenmann Carl hett se beruhigt. Ik weer al in Paraguay ween, denn schull ik ok woll in Paris torecht komen. Sehn hebb ik villicht mehr van de Stadt, denn de Bus harr meest Tied in`n Stau stahn. Bi`t Avendeten hebb ik denn noch een Runn Calvados utgeven. Daar weer de Free wedder herstellt. Avers vergeten hett dat nüms van de Mitfahrers, daar weer ik vandag noch up ansproken. Annern Vörmiddag hebbt wi  noch de Eiffelturm, de Notre Dame de Paris, de Louvre mit de Pyramide un de Invalidendom sehn.

        Notre Dame de Paris                                     Eiffelturm                               Louvre mit Pyramide

Paris is al een Reis wert.

Werner Götz

26.11.2009