Historisches Bild

Nahbers Hahn

Nahbers Hahn 

Uns Nahber Manfred weer nu in

Rente gahn. Siene Plicht, immer up Tied bi de Arbeitsstee antokomen, weer nu to

Enn. He un siene Froo Hanne wullen nu ut de Stadt up`d Land trecken, so richtig

in de Natur. Daar dreep sük dat moi, dat bi uns nevenan een Huus to`n Verkoop stunn.

Dat Huus leet hör ganz gadelk, man de Tuun achter`d Huus weer beten knippsig. Aver

dat weer nich so slimm. Een Padd an`d Huus lang gung liek ut in de Natur. Un daar

weer eene Görneree, mehr een Biotop.

Dürd ok nich lang, daar leet

sük de Görner sehn. Manfred un he kemen in`t Gespreek. Manfred beklag sük, dat

he so gern Höhner hollen wull, aver sien Grundstück to lütt weer. „Och“, seggt

de Görner, „kannst van mi de Warktügschuppen kriegen und so veel Land för dien

Höhner as du bruken kannst.“ Daar weer Manfred gliek mit inverstahn un mit

Handschlag un een Kööm wordt de Vertrag perfekt maakt.

Höhnerhuck un`n Utloop weer

flink torecht maakt. Teihn Höhner, verscheden Rassen, worden köfft. Nu fehl`d

noch een Hahn. Wat seggt dat Spreekwoord? „Een Huck vull Höhner ahn Hahn is

as`n dicken Plaats ahn Buur.” Hanne wuss in Ostfreesland jemand, de Höhner un

Hahns to verkopen harr. Se kopen sük eenen feinen goldfarvig Hahn, een richtigen

Kerl för de Höhner. An`n ersten Dag weer he noch düchdig schüchtern, aver dat

schull sück bold ännern.

 

Hanne see to Manfred: „Kiek

doch mal na, of de Höhner de eerst Eier leggt hebbt.“ Man de Hahn wull hüm nich

in`t Huck laten. He plustert sük up un wull hüm bieten. Manfred wuss sück to

helpen, he maak sük noch dicker as he weer, gung up hüm los und schell mit hüm.

Dat hett de Hahn sük murken, siet de Tied weer allens in`t Rieg. Mit Eierleggen

dürd dat noch`n Sett. Aver waarto weer de Hahn denn daar? Richtig! He kurbel de

Eierproduktion bi de Höhner so richtig an. Bi teihn Höh-ner harr he een sturen

Dag. Van morgens bit avends immer siene Plichtupgaven erledigen, dat weer ok bi

siene kräftige Statur nich so eenfach.

Mit de Tied weer he de

kräftigste und luudste Hahn in uns Nah-berskupp. Kien anner Hahn in uns Gegend

kunn so luud un ut-dürdend kraihen. Sien „Kikeriki“ fröh morgens schmeet all de

Nah-bers ut d` Bedd. Daarbi fallt mi in, dat mien Oma een Kökendook hangen harr,

daar stunn up: „Kraiht de Hahn al morgens fröh, is he fein waak, de Höhner

möh.“  Manfred wuss wat he to doon harr:

Höhnerklapp upmaken un futtern, jeden Dag, bi jeder Weer, bi Hit un Ies,

immerto. Hanne to Manfred: „Dat is good för diene Ge-sundheit!“

Paar Jahr later wordt een Ont

un hör Kerl inquarteert. Daar weer de Hahn tonächst nich mit inverstahn. He gung up de

Onterich los. Aver so na un na verdregen

se sük. Nu keem de Tied, wo de On-ten hör Wallungen kregen. Se mussen wedder

utquartiert wurden, tomindst he. He drüff buten blieven. Dat gung nu paar Jahr

so. Man een Middag, de Höhner gakeln un de Hahn weer an kraihen, wat weer daar

los? Och, docht Manfred, is woll een Hund wesen. Avends bi`t Futtern see he dat

Malör. De Onterich weer verswun-nen. Een Spor dört`d Maisfeld weer de Bewies,

de Voss harr hüm holt. De Ont mit hör Küken weer up eenmal Witwe.

Tüskentied weern veer Höhner

stürven, aver de Hahn harr immer noch düchdig wat to doon. Wiel he nich mehr so

good to Foot weer, reep he siene Höhner mit sien „tuck, tuck, tuck“ to sük her.

De Höhner menen, he harr wat to freten funnen, anfloit! He wull sük bloot

dickdoon un bi siene Höhner de Macker spelen. Un elk een Henn quinker hüm to:

„Ik much woll `n Küük van di.“ De lüttje Henn mit de Stummelsteert, de gröne

Eier leggt, much de Hahn nich lieden. Daar seet he immer up to bieten. Un denn

de Henn, de nich mehr kieken kunn, de keek he ok nich mehr an.

De Hahn keem in`t sövend Levensjahr.

De Kraiheree un siene anner Upgaven worden immer mehr vernachlässigt. Nu keem

de Dag, wo he dood weer. Manfred hett hüm begraven, kien „Kike-riki“ mehr. De

olle Ont un de Henn mit de Stummelsteert, de im-mer noch gröne Eier leggt –ok

ohn Hahn-, de leevt noch. Kann dat daaran liggen, dat de Hahn ni wat mit hör

hat hett? Dat is so as ok bi de Minsken: Öller Fräuleins könt bannig old wurden.

Rudi Rabe
07.11.2022