|
Use Stuvenfleeg
Ik seet in uns Stuuv un wull
Avendbroot eten. Op`n hölten Töller legen twee Schieven Swartbroot, en Schiev
mit Wust, en mit Kees, in mundgerechte Happens sneden. En Beker mit Kaffee
stünn op`n Disch. Hen un wedder krieg ik mien Avendbroot von mien Fro fardig
henstellt, of ik dat verdeent heff, weet ik nich. Heff mi över disse Sook al
Gedanken mookt, de Ursook von dissen Service over nich rutfinnen kunnt. Is ja
keen grote Sook, en Minsch Freid to moken.
De eenzige Fleeg in uns Stuuv
seet op`n Disch. Seet en Fleeg op`t Broot, denn kunn een ja överleggen, of een
dat noch eten dörv. In mien linke Hand harr ik dat afbeten Stück Broot tofoten,
in de rechten heel ik den Beker mit Kaffee. De Fleeg seet op`n hölten Töller,
ik joog se mit en Handbewegen weg. Jüst as ik dat daan harr seet se op`t Broot.
De Fleeg seet al op de Wust. Dat güng hen un her, mol seet se op`e Wust mol
op`n Kees. Ik weih mit mien Hannen all Ogenblicke överhen un mark, mien
Blootdruck güng hooch.
En Flegendootmoker harr ik nich,
hebbt ja Löcker, dat Flegen den Luftdruck nich markt. Mit de Hannen Flegen
griepen mutt een könen un weten: Flegen schall een von ehr Achtersiet ut
angriepen, wiel se en korten Momang trüchoors fleegt un dorno eerst no vörn un
in all Richten flegen köönt.
Afbieten, kauen – Sluck Kaffee
drinken – Fleeg von`t Broot jagen, dat mookt Spooß. Hülp allens nix, Moord- un
Dootslagsgedanken güngen in mien Kopp rundümme. Mit en Zeidung dootsloon? De
dode Fleeg op de Wust? Dissen Gedanken leet ik fallen. Ik wull de Fleeg mit
mien Hannen von hinnen angriepen. Man, ik wull ehr an`t Leven. Mien Fingers
fein tosomen hollen un lebennig griepen. De Fleeg weer slau un harr sik duukt
un de Blomenvaas op`n Disch wackel. Annermol harr ik de Fleeg in de hollen Hand
un weg weer se.
So as de Heevschruvers starten un
lannen doot, so wull ik de Fleeg packen. Ik müss von boven mit mien Hand
angriepen un snell tofoten. Op disse Oort un Wies wull ik ehr letzten Enns
bikomen, dat müss doch mit`n Deubel togohn. Mien Versöök weer en Bruchlannen.
Wust un Kees seten ünner mien Fingernagels un keen Fleeg weer tosehn. As ik
noher ut mien Kaffeebeker den Rest drinken wull, do swömm binnen us dode
Stuvenfleeg. So heff ik dat doch nich bruukt, ik harr en reine Geweten.
Wilhelm Kappelmann
21.04.2014
|
