Zucker un Solt
Wat ik jo vertellen will, is so üm 1960 passeert. Uns nee Huus wurr in Dezember
1959 fertig un uns Intreckeree stunn nix mehr in Weg. De Restarbeiten wurrn noch
erledigt, un nu kunn dat losgahn mit Bisöök, de denn alln`s ankieken schull. De
Gäste wurrn inloden un schullen an Saaterdagsabend komen. „Wat willt wi denn
drinken?, seggt mien Mann. Wi hebbt uns up Ananasbowle eenigt. Alln`s wurr
tohop stellt: 1 Dös Ananas, Wien, Sekt un een Schuss Rum, un denn ansett.
„Irgendwat fehlt noch, hol mi man noch eben een beeten Zucker.“ Also ik gau no
de Spieskomer, un de Tut Zucker rutholt, een of twee Eetlöpel in de Bowlenpott un
denn afsmeckt. „Igitt, dat smeckt ja scheusslich.“ Wat weer passeert: Zucker mit
Solt verwesselt.
Ji moot weeten, domals geew dat noch Tuten ohn Updruck, un ok noch nich so
groot Supermarkten. Bloot so lüttje Lodens as de Wall oder Benthien in Jung-
fernbusch. All de Woren mussen noch ut een grooden Sack oder een Kist mit
een lüttjen Scheepel rutnoomen wurrn, in de Tut un denn up de Wacht un genau
afwoogen. Na dat Betoolen gung de Tut rin in de Tasch. De Tuten weern meest
so hellbruun. So kunn dat passeern, dat twee glieke Tuten mit Zucker un Solt bi-
nanner in de Spieskomer stunnen.
Aber nu noch weer to de Ananasbowle torügg, wat nu doon? Gau wurr een Sieb
nohmen, de ganze Inholt von de Pott rinkippt. De Wien leep in de Götensteen, de
Ananas wurr ünner`n Waterkraan afspölt un weer rin in de Pott. Een tweete Dös
mit Ananas weer jo nich in`t Huus, un de Geschäften all lang slooten. Nich so as van-
daag bit Klock 20:00 oder 22:00 open. Nich to vergeeten, dat Geld seet ok nich so
locker. Wieder mit de Bowl, nee Wien un Sekt, de wunnerborer Wies noch in`t Huus
weer, rin in de Pott, nu aver richtig mit Zucker afsmeckt. Naja, so ganz good weer
de Geschmack ja nich. Dat is ober noch een feinen lustigen Avend wurrn. Seggt hebbt
de Bisöök ober nix, schall jo woll nich ganz so slimm no Solt schmucken hemmen.
Un krank is ook keen Minsch wurrn.
Hanna Luks
20.10.2007
|
