Alltied gliek drock

Joke keem bi de Dokter in de Wachtkamer. Bold alle Stöhlen weren besedt. He nohm sük`n Book un fung an to lesen. Denn stunn he weer up un keek ut Fenster. He tickerte mit de Fingers up de Fensterbank. Joke maak so`n richtigen kribbeligen Indruck. He settde sük weer up Stohl, keek in de Runn un fraag ganz örnlik: „Maakt jo dat leep wat ut, wenn ik as Erste bi de Dokter in gah? Ik hebb daar ok nich lang to doon.“

Oh, daar harr he wat seggt! Een Froo see: “Ik mutt Klock elv mien Kind van de Kinnergaarn halen. Schaff ik dat denn noch?“ Een jung Wicht muss noch na de Arbeid hen. Een harr disse Termin, un de Anner harr dat ut`n annern Grund to drock. „Weer man bloot`n Fraag, harr ja wesen kunnt“, meente Joke. Na`n Tiedlang melde Hinnerk sük un fraag Joke: „Hebbt se denn so völ Pien, dat se geern vörgahn muchen? Tied hebbt se doch bestimmt, denn se sünd doch seker Rentner?“ Joke keek ganz troo ut un see: „Uns Koh word melk!“ Ja, dat weer nu ja ganz wat anners. Denn muss he ok ja drock weer na Huus. Up eenmal weren se all inverstahn, dat he de Nächste bi de Dokter weer. De een Vördelstünn harrn se alle over.

As de Dokter reep „Der Nächste bitte!“ keek Joke in de Runn, nickte mit de Kopp un see „Besten Dank!“ un gung in`t Spreekzimmer. Dat dürde ok würrelk nich lang bit Joke weer rut keem.. De junge Froo, de nu dran weer, sussde in`t Spreekkamer un Joke zuckelde weer na sien olle Platz, kreeg sük dat Book weer un lesde wieder.

De Lüü keken sük an un verstunnen de Welt nich mehr. Se schüddelten de Köpp of trucken mit de Schullers. Man daar nohm Hinnerk dat Woord weer un proodte Joke an: „Nu seggen`s mi doch maal, weenehr word jo Koh denn melk?“ Joke harr nich mehr de troo Blick in Ogen, ne, he harr daar`n ganz besünner Tinkeln in as he Hinnerk ankeek un see: „Ik bün daar vanmörgens mit na de Bull west.“

Agnes Ammann, Rhauderfehn

02.04.2012