De Blomenstruuß

Een Deern von Land hett maal een Beamten ut de Stadt heiradt. De bruuk nu nich mehr so fröh upstahn. Se maak hör Schatz fröhmorgens dat Fröhstück un denn kümmer se sük um hör söte lüttgen Kinner. Hör Mann verwöhn se so wo se kunn. Een goden Morgen, de Keerl harr sien Fröhstück eten, geev he hör noch een Duutje un see „Tschüüß“ un wull na sien Büro hen fahren.

Daar meen Alma, sien Froo: „Na Schatzi, weetst du wat hüt vör een Dag is?“ Aver Schatz muss loos, dat wurr Tied un he fraag: „Na wat is denn hüt vör`n besünnern Dag?“ Meen Alma: „Kannst`d ja maal över nadenken, hest in dien Büro genog Tied daarto.“

In Büro ankomen grüvel he na, wat kunn hüt woll vör een Dag ween? Geburdsdag? Hochtiedsdag weer dat nich! Hebb ik wat vergeten? Ne, Verlobungsdag is dat ok nich. Wat maak ik bloot? Irgend een besünner Dag mutt hüt woll ween, anners harr se mi doch nich fraagt.

He bestell bi Fleurop een wunnerbaar Blömenstruuß un leet hüm na Alma brengen. De ganz Dag weern sien Gedanken mehr bi sien leev Alma as bi sien Arbeid. Wat is dat bloot för een Dag?

Tolesd as Fieravend weer, gung dat fix na Huus. He köff noch een grode Schachtel Pralinen un broch se mit. Alma wunner sük, as he ankeem un fraag: „Hest du Gehaltserhöhung kregen, hest mi doch Blömen schickt?.“ „Nee“, anter he, „dat nich, aver du hest doch vanmorgens fraagt wat vör`n Dag wi hebbt. Ik hebb de ganze Dag grübelt, nu segg maal, wat is hüt vör een besünnern Dag?“

„Hüt,“ meen Alma, „hüt hebbt wi “Sövenslöper“ * un dat hett nich regend, un denn noch de moi Blömen, de nächsd söven Weken wurden bestimmt moi.“

Carl-Friedrich Bautsch

23.06.2012

* 27.06.