Uns veer Johrestieden       

In de eerst vun uns veer Johrestieden stünn de Welt op’nmaal ganz still / un eene grusige Tiet begünn / för uns all nich to glöven / un ahn Erbarmen. Dat slieker sik so na un na in denn bontjebunte März-Maand 2020 ran  /  un steiger sik wieter un wieter / güng in de schöönsten Sommerdaag över / un dat bleev denn ok so / un güng noch wieter dörch ’t ganze Johr / un gor keen Utsicht op baldige Hölp / un dat bleev / bit uns Harvsttiet röver.

Un nu? / Nu hebben wi all binah wedder dat Johres-Enn tofaten /
mit ’n groten Barg plante Adventsfieern / in de köhligen Wuchen un Dag / bi de man nich maal tosamen huken dörf / ok siene Leevsten nich drücken dörf / bloots jümmer denn Snutenpulli / mit de ewig beslagen Brill vör de Flapp /Un dor gifft dat ok nüms / de di ganz seker ok maal wat verkünnen kann / wodennig dat mit uns Tokunftsangst villicht nich noch slimmer warrt? /

Gor nich to begriepen is /  düsse ganze Hupen an Klookschieters  / för de dat Leven good is / as dat is, un dat sik bloots nix ännern sall / un ni nich wedder wat geven warrt an Glück, de grote Leevde villicht / an Harmonie un Miteenanner / över de Strengen haut avers op jeden Fall /
 

Veele Minschen vermisst / all veel to langen / wunnerbore Live-Events / nich bloots vun de groten Stars / nee / hunnertdusend naamlose Stratenmuskanten sünd mehr as bedrapen vun dat existenzielle Loos / Vun Speellüüd / grote Kapellen / un ok anner Künstlers / is siet Maanden nix mehr to hören / ok in plüschige Theatersessels sitt keene Fans / de Kinos blievt stumm / Tell maal na / woveel bitt’re Tranen würrn wegen Existenz-Angst vergaten / un, wo du ok henn kieken deist / as Gefohr is överall bloots noch dat Thema „Coronapandemie“ in aller Munnen /
 

Un nu kümmt gau uns Wiehnachtstiet / mit smucke gröne Dannbööm / mit dat schööne „Beschenkt-warrn“ to Wiehnacht / nich to vergeten / de leckern Stuten / Un Fru Holle mutt ehr Bedden düchtig utschüddeln / dormit dat veele witte Sneeflocken gifft för de Kinnerwelt dor buten /
 

Een Beleevnis, de uns wohl för lang’n Tiet as „Överhaupt-nich-to-glöven“ in ’t Erinnern blieven deit / un wohl denn Eenen or Annern / as ’n mödes Blatt / denn Levensdroom verweiht. Un liekes / ik wehr mi / un will bidregen / „Corona“-Lögenbück bekriegen / Veer Johrestieden staht vör de Döör / wo ’t bloots mit grote Vernunft togeiht / denn / bloots so könnt wie all tosamen düssen Pandemie besiegen /Dorüm / wi kööpt uns in ’t Heegholt uns schier wussen „Nordmann-Dann“ / för all uns lütten Grootkinner so wichtig / wenn se in Wiehnachtstuuv steiht /